Τὴ Ρωμιοσύνη μὴν τὴν κλαῖς ἐκεῖ ποὺ πάει νὰ σκύψει
μὲ τὸ σουγιὰ στὸ κόκαλο μὲ τὸ λουρὶ στὸ σβέρκο.
Νάτη πετιέται ἀπὸ ξαρχὴς κι ἀντρειεύει καὶ θεριεύει
καὶ καμακώνει τὸ θεριὸ μὲ τὸ καμάκι τοῦ ἥλιου.
Και πάνω που πήγα να κλείσω την τηλεόραση λόγω αδιαφορίας για το Μακεδονικό, εξαιτίας της ανυπαρξίας της λέξεως ομόνοιας, ως έθνος πάνω στο κοινό μας πρόβλημα, στην κοινή μας μοίρα και ιστορία, άκουσα την πολυσυζητημένη επιστολή του κ. Μίκη Θεοδωράκη. Στην αρχή μου προσέλκυσε το ενδιαφέρον και στη συνέχεια την βρήκα στο Διαδύκτιο όπου την ξεζούμισα κυριολεκτικώς.
Ανάμεσα στις παραγράφους εντόπισα κάποιες φράσεις που υπογράμμισα και θα ήθελα να σας τις κοινοποιήσω. Γράφει ο κ. Θεοδωράκης «όλοι μαζί μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας», «
είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας εξυβρίζουν
», «χάνοντας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας.», «ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.», «
Οφείλουμε να περάσουμε και από αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες αν δεν ξεχνάμε από πόσες δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως στο τέλος πάντα βγήκαμε νικητές
».
Στην αρχή σκέφτηκα, αυτά που μας σερβίρουν κάθε μέρα, μήπως δηλαδή αυτές οι ιδέες είναι εθνικιστικές, όμως επιμένοντας στη μελέτη των παραπάνω φράσεων, διαπίστωσα ότι οι αξίες, οι πανανθρώπινες αξίες που διδαχθήκαμε από μικρά παιδιά όχι μόνο δεν είναι εθνικιστικές αλλά η απαξίωση τους από εμάς τους ίδιους, τους ευεργετηθέντες από αυτές, είναι προδοσία όχι μόνο προς την πατρίδα αλλά και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μια ζωή δεχόμαστε να είμαστε το πιόνι των Αμερικανών, να προσβάλλουν την ιστορία, την υπόληψη μας με κάθε τρόπο και εμείς αντί να κραυγάσουμε την αλήθεια, προτιμούμε να γλύψουμε τους μεγάλους και κυρίαρχους Αμερικάνους, μήπως μας βοηθήσουν και εμάς κάπου ή καλύτερα μήπως και καταδεχτούν και δεν ασχοληθούν μαζί μας και μας αφήσουν στην ησυχία μας. Όλοι λοιπόν είμαστε «ελεύθεροι» να κάνουμε ότι μας προστάζει η μεγάλη μας «μητέρα», η Αμερική. Πλήρης ελευθερία δηλαδή για την οποία πολέμησαν κάποιοι
εθνικιστές τους Τούρκους αξιωματούχους
Ο κ. Θεοδωράκης μας δείχνει ένα χαρτί που έχουμε στα χέρια μας, τον οικονομικό και διπλωματικό αποκλεισμό. Σεβόμαστε τον άλλο, όμως δεν του επιτρέπουμε να μας προσβάλλει την ταυτότητα μας. Μπορούμε να ασκήσουμε πιέσεις
εάν φυσικά δεν ακούσουμε τους μεγάλους και τρανούς. Οι σχέσεις με άλλα κράτη πάντα πρέπει να υπάρχουν, μέσα σε ένα σύστημα αλληλοσεβασμού. Αν το ένα μέρος δε σε σέβεται φυσικά και δε μπορείς να συνεχίσεις τις σχέσεις. Ο διάλογος απαιτεί δύο πλευρές, όχι μία. Κάποιες συγκυρίες απαιτούν σχέσεις κάποιες άλλες απαιτούν την διακοπή τους. Αυτό είναι αυτονόητο.
Αλήθεια, τόσες δοκιμασίες που πέρασε ο Ελληνικός λαός, με πολέμους και άλλα δεινά και εμείς την εποχή του εκσυγχρονισμού και της τεχνολογίας, την εποχή που κυριαρχούν τα ανθρώπινα δικαιώματα (των άλλων
), δεν μπορούμε να υπερασπισθούμε το αυτονόητο; Γιατί τι παραπάνω είχαν τότε οι άνθρωποι; Ή τί δεν έχουμε εμείς σε σχέση μ` αυτούς; Αυτοί πέτυχαν νίκες σε περίοδο που κανείς δεν τους υπερασπίστηκε, διότι η Ελλάδα ποτέ δεν είχε συμμάχους και τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αξίες κυριαρχούσαν μόνο σε αυτούς που είχαν τη δύναμη του στρατού και του όπλου. Οι Έλληνες δεν τα διέθεταν και πολέμησαν γι` αυτές τις αξίες μέχρι θανάτου, δεν έπεσαν αμαχητί. Εμείς, όπως μας λέτε, είμαστε πολιτισμένοι ευρωπαίοι, και αυτά που γράφουν τα χαρτιά σας δεν μπορείτε να τα υπερασπιστείτε;
Είμαι Έλληνας και είμαι υπερήφανος γι` αυτό. Η ιστορική Μακεδονία είναι ελληνική και η ιστορία δε δανείζεται και δε χαρίζεται. Δεν παζαρεύετε. Αυτό είναι που μας κάνει περήφανους, το ότι δεν ξεπουλάμε τα όσα μας παραδόθηκαν. Αντίσταση. Αυτή η λέξη πρέπει να μας ενώσει. Καλύτερα να πέσεις στον αγώνα με αξιοπρέπεια μαχόμενος, παρά να παραδοθείς αμαχητί και να σε βασανίζει η συνείδηση σου αν έχεις- και να σκύβεις το κεφάλι.
Κύριε Θεοδωράκη σας ευχαριστούμε για το μήνυμα που μας απευθύνατε. Δεν είναι άγνωστα τα όσα λέτε, όμως απογοητευτήκαμε από τους πολιτικούς μας, από τους δημοσιογράφους και η απογοήτευση μας οδήγησε στην αδιαφορία. Είναι οδυνηρό το να αδιαφορείς για τις αξίες και τα δικαιώματα σου, όμως ήρθε ο καιρός της αντίστασης.
