Μια σχολική ιστορία χωρίς εθνική αξιοπρέπεια Κωνσταντίνος Χολέβας Πολιτικός Επιστήμων Αντίβαρο, Οκτώβριος 2006 Κατά τα τελευταία χρόνια μία θορυβώδης μειοψηφία διανοουμένων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης προσπαθεί να μας πείσει ότι πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε σχετικά με την Ιστορία και την εθνική μας ταυτότητα και να προσχωρήσουμε στον δικό τους τρόπο σκέψεως ώστε να «εκσυγχρονισθούμε». Οι προπαγανδιστικοί στόχοι αυτής της αντίληψης εντοπίζονται σε τρία σημεία. Α) Να διαγράψουμε από την Ιστορία μας ο, τιδήποτε θα μπορούσε να ενοχλήσει τους Τούρκους, διότι έτσι –ισχυρίζονται- θα βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Β) Να μη προβάλλουμε τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, το μαρτύριο, την εθνική αγωνιστικότητα, αλλά να παρουσιάζουμε την Ιστορία ως μία ξερή παράθεση αριθμών και γεγονότων με έμφαση στα κοινωνικοοικονομικά αιτήματα διαφόρων ομάδων. Γ) Να διαγράψουμε πλήρως κάθε αναφορά στον εθνικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό ρόλο του Ορθοδόξου κλήρου και να τονίσουμε την οποιαδήποτε λεπτομέρεια θα μπορούσε να μειώσει το κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δυστυχώς αυτή η διαστρεβλωτική και δήθεν προοδευτική γραμμή έχει επηρεάσει ένα από τα νέα σχολικά βιβλία , τα οποία άρχισαν να διδάσκονται εφέτος στα ελληνόπουλα. Πρόκειται για το βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Πρέπει να διευκρινισθεί ότι το βιβλίο αυτό, όπως και πολλά άλλα, παραγγέλθηκε και άρχισε να συγγράφεται το 2003. Επομένως δεν φέρει ευθύνη η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, η οποία απλώς επέβλεψε στην διανομή ήδη τυπωμένων βιβλίων. Θέλω να πιστεύω ότι αν υποβληθεί τεκμηριωμένη κριτική προς το Υπουργείο, οι αρμόδιοι θα προβούν στις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις με σχετική εγκύκλιο και θα φροντίσουν να συγγραφεί ένα εθνικά αξιοπρεπέστερο και επιστημονικά πληρέστερο σχολικό βιβλίο. Το άρθρο 16 του Συντάγματός μας προβλέπει ότι ένας από τους σκοπούς της Παιδείας είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως των παιδιών μας. Αντιθέτως το συγκεκριμένο σχολικό εγχειρίδιο μετατρέπεται σε αιχμηρό εγχειρίδιο που πληγώνει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Προσπαθεί να εξωραΐσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, διαγράφει τα μαρτύρια και τις θυσίες των προγόνων μας, παρουσιάζει την Μικρασιατική τραγωδία σαν μία ειρηνική ανταλλαγή πληθυσμών, προβάλλει ως απελευθερωτή τον Κεμάλ Ατατούρκ, δεν λέει ούτε λέξη για την γενοκτονία του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού, η οποία διήρκεσε από το 1914 έως και το 1922. Θα φθάσουμε στο σημείο ξένοι Ευρωβουλευτές να ζητούν από την Τουρκία να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ποντίων και τα Ελληνόπουλα να αποφοιτούν από το Δημοτικό με μία φτιασιδωμένη εικόνα περί των καλών Οθωμανών και των δημοκρατικών Νεοτούρκων. Η προσπάθεια να εξοβελισθεί οποιαδήποτε αναφορά στην προσφορά της Εκκλησίας είναι προφανής και έχει κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Ο ʼγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς του λαού μας, αναφέρεται δύο φορές ως «Κοσμάς ο Αιτωλός» σαν να ήταν κάποιος διαφωτιστής με παπιγιόν. Ούτε ʼγιος ήταν κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, ούτε μοναχός, ούτε εθνομάρτυς! Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός παρουσιάζεται με μία μικρή φωτογραφία σαν γραμματόσημο και με λανθασμένη λεζάντα-αναγράφεται ως Επίσκοπος Καλαβρύτων ενώ ήταν Επίσκοπος της Πάτρας- και χωρίς να επεξηγείται η συνεισφορά του. Το λάβαρο της Αγίας Λαύρας και η κήρυξη της Επαναστάσεως από τον εν λόγω Ιεράρχη διαγράφονται τελείως, αν και αναφέρονται στα απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη και άλλων. Η ιερή ημερομηνία της 25ης Μαρτίου δεν αναγράφεται πουθενά. Η Ελληνική Επανάσταση κατά τους συγγραφείς ξεκίνησε από τη Μολδοβλαχία τον Φεβρουάριο του 1821. Το ότι στο Μωριά και στη Ρούμελη μεταδόθηκε η φλόγα με πρωτεργάτες κληρικούς είναι μία ενοχλητική άρα απορριπτέα λεπτομέρεια για τους εκσυγχρονιστές συγγραφείς! Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, ο Παπαφλέσσας και ο Ρωγών Ιωσήφ φαίνεται ότι δεν χωρούσαν στο βιβλίο. Όμως θεωρήθηκε σκόπιμο να αφιερωθεί ολόκληρη σελίδα για να μάθουν τα 12χρονα παιδιά ποια ήταν τα καφενεία της Αθήνας τον 19ο αιώνα! Ο Εθνοϊερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης παρουσιάζεται σε μία φωτογραφία με Έλληνες στρατιώτες. Το ότι έμεινε κοντά στο ποίμνιό του και θανατώθηκε μαρτυρικά είναι γεγονότα που δυστυχώς αποσιωπούνται. Η συγγραφική ομάδα εξήγησε ότι περιόρισε τα πολεμικά γεγονότα και προσπάθησε να προβάλει περισσότερο τον ρόλο των γυναικών. Τότε γιατί δεν αναφέρονται στην θυσία της Αγίας Φιλοθέης επί Τουρκοκρατίας ή στον χορό του Ζαλόγγου; Προφάσεις εν αμαρτίαις υπάρχουν πολλές. Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να μετατρέπει τα παιδιά μας σε ανιστόρητους ραγιάδες. Κ.Χ. 13/9/2006 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.