ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

                                                Κωνσταντῖνος Χολέβας

                                                Πολιτικός Ἐπιστήμων

          Πολλά καί ἀντιφατικά σχόλια ἀκούσθηκαν γιά τό θέμα τῆς Ἐκθέσεως ( σήμερα τό μάθημα ὀνομάζεται Νεοελληνική Γλῶσσα) πού δόθηκε στούς μαθητές τῆς Γ'Λυκείου κατά τίς ἐφετεινές Πανελλήνιες Ἐξετάσεις. Οὐσιαστικά ἦταν μία εὐκαιρία γιά μᾶς τούς μεγαλύτερους καί κυρίως γιά τούς ἁρμοδίους νά ἀκούσουμε τί σκέπτονται καί τί προτείνουν οἱ νέοι μας γιά τόν ρόλο τῆς Παιδείας καί γιά τό πρότυπο τοῦ δασκάλου μέσα ἀπό τά μάτια καί τούς προβληματισμούς τῆς ἡλικίας τους. Κάποιοι δυσανασχέτησαν μέ τό θέμα. Προσωπικά χάρηκα. Ἀρκεῖ νά καταγραφοῦν πράγματι καί νά μήν ἀγνοηθοῦν οἱ ἀπόψεις τῶν χιλιάδων δεκαεπτάχρονων ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν πού διαγωνίσθηκαν. Θά εἶναι ἐθνική προσφορά ἡ ἐπεξεργασία καί ἀξιοποίησή τους.

          Οἱ γνῶμες τῶν νέων μας πρέπει νά ἀκούγονται καί νά λαμβάνονται σοβαρά ὑπ' ὄψιν ὄχι μόνον ὡς πρός τό θέμα τῆς Παιδείας, ἀλλά καί γιά ἄλλα φλέγοντα θέματα. Γι' αὐτό θεωρῶ πολύ ἐπιτυχημένη τήν ἰδέα διαφόρων ἑταιριῶν δημοσκοπήσεων, οἱ ὁποῖες μᾶς παρουσιάζουν τίς ἀπόψεις τῆς νέας γενιᾶς ἐπί διαφόρων ἐρωτημάτων. Ἄλλωστε ἀπό τήν ἡλικία τῶν 18 ἐτῶν οἱ νέοι μας ψηφίζουν καί ἡ γνώμη τους διαμορφώνει σέ ἕνα βαθμό τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα. Ἔχω, λοιπόν, μπροστά μου τά ἀποτελέσματα μιᾶς δημοσκοπήσεως τῆς ἑταιρίας ΑΛΚΟ πού δημοσιεύθηκαν στίς ἐφημερίδες τῆς 12ης Μαΐου 2004. Μεταξύ τῶν πολλῶν ἐρωτήσεων καί ἀπαντήσεων ξεχωρίζω τίς ἀκολουθες:

          1) Ἡ νεολαία τῶν 18-24 ἐτῶν πιστεύει ὅτι πρέπει νά γίνονται δημοψηφίσματα γιά σοβαρά θέματα . Θετική ἀπάντηση ἔδωσε τόπ85,9% τῶν ἐρωτηθέντων. Ἐδῶ οἱ νέοι μας ἔρχονται νά δικαιώσουν τήν πρόταση τῆς Ἐκκλησίας μας , ἡ ὁποία συνέλεξε τρία ἑκατομμύρια ὑπογραφές ζητῶντας τήν διενέργεια δημοψηφίσματος γιά τό θέμα τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτότητες. Τό Σύνταγμά μας προβλέπει τό δημοψήφισμα, ἀλλά μόνο μέ κυβερνητική πρωτοβουλία. Σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες εἶναι δυνατή ἡ διεξαγωγή δημοψηφίσματος μέ μόνη τήν πρωτοβουλία τῶν πολιτῶν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ἡ Ἰταλία καί ἡ Ἑλβετία. Θυμίζουμε ὅτι συντόμως οἰ Βρετανοί πολιτες θά ψηφίσουν σχετικά μέ τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα. Ἀκόμη καί αὐτό τό σχέδιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης προβλέπει τήν διενέργεια δημοψηφίσματος πανευρωπαϊκῆς ἐμβελείας ἀρκεῖ νά τό ζητήσουν 1.000.000 πολίτες ἀπό διαφορετικές χῶρες. Προφανῶς ἡ ἑλληνική κοινωνία ὑστερεῖ στόν τομέα τῆς λαϊκῆς ἐκφράσεως, γι' αὐτό οἱ νέοι μας πρωτοποροῦν διεκδικῶντας τήν ἐφαρμογή τοῦ λίαν δημοκρατικοῦ αὐτοῦ θεσμοῦ.

          2)Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον ἐρώτημα ἀφοροῦσε στόν πολυσυζητημένο χωρισμό Κράτους-Ἐκκλησίας. Παρά τήν ἔντονη προπαγάνδα καί παραπληροφόρηση πού ὑπάρχει ἐπί τοῦ θέματος, τό 53% τῶν νέων μας ἀπαντᾶ ἀρνητικά. Μόνο τό 36,6% ἀπαντᾶ θετικά. Οἱ νέοι μας συναισθάνονται τόν ἄρρηκτο δεσμό μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνισμοῦ καί προφανῶς ἡ πλειοψηφία τους διαβλέπει ὅτι πίσω ἀπό τό σύνθημα περί χωρισμοῦ βρίσκεται οὐσιαστικά τό αἴτημα γιά χωρισμό Ἔθνους καί Ἐκκλησίας, κοινωνίας καί Πίστεως. Ἡ ἀπάντηση αὐτή ἀξίζει νά προβληματίσει πολλούς, εἰδικά τούς φανατικούς ὑποστηρικτές τῶν ἀντιεκκλησιαστικῶν θέσεων.

          3) Ἐξ ἴσου ἐνδιαφέρον θεωρῶ τό ἐρώτημα περί τῆς καταργήσεως τῶν μαθητικῶν καί φοιτητικῶν παρελάσεων. Τό θέμα αὐτό ἔχει ἀπασχολήσει ἐντόνως τήν κοινή γνώμη λόγῳ τοῦ προπαγανδιστικοῦ οἴστρου μερικῶν δῆθεν προοδευτικῶν, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τίς παρελάσεις σάν μία ἔνδειξη στρατοκρατικοῦ ἤ πολεμοχαροῦς πνεύματος. Οἱ νέοι μας τάσσονται μέ συγκριτική πλειοψηφία κατά τῆς καταργήσεως ( 44, 7%) καί δείχνουν ἔτσι τόν σεβσμό τους πρός τήν ἐθνική μας μνήμη καί τήν ἱστορική μας συνέχεια. Ζητῶντας νά διατηρηθοῦν οἱ παρελάσεις οἱ νέοι μας καταδεικνύουν τόν σεβασμό τους πρός τίς Ἐθνικές μας ἐπετείους καί πρός τούς πεσόντες ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, τούς ὁποίους τιμοῦν οἱ ἑορτές καί οἰ παρελάσεις. Θά μποροῦσε νά εἶναι ἀκόμη  μεγαλύτερο τό ποσοστό τῶν θετικῶν ἀπαντήσεων. Δέν πρέπει, ὅμως, νά λησμονοῦμε  ὅτι κατά τά τελευταῖα χρόνια, δυστυχῶς, δέν καλλιεργεῖται συνειδητά ἡ ἱστορική μνήμη στήν κοινωνία μας μέ ἀποκορύφωμα τήν ἀπάλειψη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἀπό τήν ὕλη τοῦ Λυκείου! 

          4) Τέλος θά ἤθελα νά σταθῶ σέ μία ἀπάντηση, ἡ ὁποία φαίνεται ἀναμενόμενη, ἀλλά ἡ ὑλοποίησή της ἀπαιτεῖ ἐπαναστατικές ἀλλαγές στό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα. Στό ἐρώτημα ἄν ἐπιθυμοῦν τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή διδακτικῶν βιβλίων τό 84, 4% ἀπαντᾶ ναί. Καί βεβαίως δέν μιλοῦμε μόνον γιά τό Πανεπιστήμιο, ἀλλά καί γιά τό Λύκειο. Οἱ ἔφηβοί μας δέν ἀρέσκονται στήν παντοδυναμία τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ σχολικοῦ ἐγχειριδίου. Προτιμοῦν νά τούς δίδεται ἕνας κατάλογος μέ περισσότερα τοῦ ἑνός βιβλία γιά τό ἴδιο μάθημα καί νά ἐπιλέγουν. Ἡ μέση λύση εἶναι νά ὑπάρχει ἕνα βασικό ἐγχειρίδιο γιά ὅλους, ἀλλά νά κυκλοφορεῖ καί ἕνας κατάλογος μέ βιβλία ἐπιλογῆς ὡς βοηθητικά - συμπληρωματικά. Δύσκολο τό ἐγχείρημα γιά ἕνα ἐκπαιδευτικό σύστημα πού ἔχει ἐθισθεῖ στήν αὐθεντία τοῦ μοναδικοῦ βιβλίου. Στήν πραγματικότητα οἱ νέοι μας ζητοῦν νά καταργηθεῖ ἠ ἀποστήθιση, ἡ περίφημη "παπαγαλία῾. Θέλουν περισσότερη ἐξάσκηση τῆς κρίσεώς τους. Τό σημερινό σχολεῖο , καί γι' αὐτό βεβαίως δέν εὐθύνονται οἱ φιλότιμοι καί ἀξιέπαινοι ἐκπαιδευτικοί μας, καλλιεργεῖ τήν ἀποστήθιση εἰς βάρος τῆς κριτικῆς σκέψεως. Μήπως εἶναι καιρός γιά ἀλλάγή σελίδας; Μήπως εἰδικά σ' αὐτό τό θέμα ἀξίζει νά ἀκούσουμε τήν φωνή τῶν νέων μας;

Κ.Χ.

Υγ. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουνίου 2004 της Πειραικής Εκκλησίας