Η ξύλινη και πνευματοκτόνα γλώσσα του βιβλίου Ιστορίας Δημήτρης Τζερεφός φιλόλογος-συγγραφέας, Ηλιούπολη - Αθήνα Επιστολή στην Ελευθεροτυπία 22/1/2007 *«Κύριε διευθυντά, παρακάμπτοντας τις παρατηρήσεις θετικές και αρνητικές σχετικά με το ιδεολογικό περιεχόμενο του βιβλίου, εστιάζω τη μελέτη μου επί της γλωσσικής και κατ\' επέκταση αισθητικής συνθέσεως, την οποία όχι μόνον θεωρώ κατά πάντα τρόπο απαράδεκτη, αλλά εκτός των άλλων με κάνει να ντρέπομαι ως Ελληνα εκπαιδευτικό, ο οποίος υπηρέτησε στα έδρανα της Μέσης επί μία τριακονταετία. Με ενδιαφέρει κατ\' αποκλειστικότητα το κείμενο, η κυρίως γραφή, των τεσσάρων συναδέλφων, το οποίο καταλαμβάνει 36 σελίδες, μεγάλου σχήματος σε συνεχή γραφή, κατανεμημένο σε 50 κεφάλαια-μαθήματα. Σύνολο σελίδων 1.367. Ολα τα κεφάλαια αναπτύσσονται σε δύο σελίδες, εκ των οποίων στο ένα τέταρτο καταγράφεται η θεωρία (το κείμενο), ενώ στα υπόλοιπα παρατίθενται παράλληλα κείμενα, φωτογραφίες, επεξηγήσεις λέξεων και ερωτηματολόγιο επί των ασκήσεων. Ε, λοιπόν! Ιδού η αγανάκτηση! Ολο το περιεχόμενο προφέρεται μέσα από μία φορτική, επαχθή, απεχθή, μονότονη, άκομψη ξύλινη γραφή -σωρεία ανεξαρτήτων- κυρίων προτάσεων, με σχεδόν παντελή την αποβολή των δευτερευουσών. Π.χ. ο Βενιζέλος πήρε εντολή από τις δυνάμεις. Αποφάσισε να στείλει στρατεύματα στη Μ. Ασία. Ο Ελληνικός Στρατός εγκαταστάθηκε στην Ιωνία. Επειτα καταστρώθηκε σχέδιο εισβολής στο εσωτερικό... (προσωπική ανάλογη ξυλοσύνθεση!). Α) Σε 13 κεφάλαια από τα 50 δεν υπάρχει ούτε ένα γιατί, εάν, όταν, αν και, για να! Αλληλοδιάδοχη παράθεση κυρίων προτάσεων έρημων και σκοτεινών. Β) Σε 25 κεφάλαια υπάρχει μόνο μία δευτερεύουσα! Γ) Σε 9 κεφάλαια μόνο δύο! Δ) Σε 6, μόνο τρεις (το μέγιστο). Και αυτές όμως οι δευτερεύουσες είναι νησίδες, οι οποίες δεν μας απομακρύνουν από τη γλώσσα \"Ξυλάνη\". Κεφ. 8: Οι Οθωμανοί με τον Ιερό πόλεμο, που διεξάγουν, με συνεχείς... Κεφ. 2 (σελ. 94): Οι επιχειρήσεις τόσο στη στεριά, όσο και στη θάλασσα, είναι σκληρές (σύντομο απάνθισμα...). Συνολικά απαντούν: 5 δευτερεύουσες εισαγόμενες με το όπως, 4 με τα όπου και όσο, 3 με το ότι, 4 με το όταν, 6 με το ενώ, 2 με τα παρότι, αν και, 3 με το για να, 1 με το ώστε, 1 με το επειδή, 9 με το οποίος και 18 με το άχρωμο ΠΟΥ. σύνολο 56, εκ των οποίων 27 με τις συνηθισμένες λέξεις (αντωνυμίες) οποίος και 18 με το ΠΟΥ. Στη σελ. 36, η οποία καταλαμβάνεται στο σύνολό της από το κείμενο, \"εξιχνίασα\" δύο παντέρημες: ...όπως θα δούμε στην επόμενη... Και πληθυσμοί, που ζουν κάτω από..., είναι υποχρεωμένοι. Στη σελ. 66 και πυκνότερη (ολοσέλιδη), μόνο τρεις (που γίνεται, όταν ο αγώνας, που γίνεται). Στη σελ. 89, ακόμη πιο πυκνή (ολοσέλιδη), τρεις και αυτές επίσης κολοβές (...των Ελλήνων, που έχουν διαφορετικές απόψεις... τις Μεγάλες Δυνάμεις, που δεσπόζουν στην πολιτική ζωή... επίτευξη στόχων, που έχουν τεθεί από την Επανάσταση). Ο πουπουισμός σε πλήρη δράση πνευματοκτόνου δηλητηρίου. Οι συγγραφείς συμμορφούμενοι προς το κρατούν σήμερα πνεύμα της συμπύκνωσης, της μείωσης, του περιορισμού αμοιβών, συντάξεων, επιδομάτων και ελευθεριών θέλουν να πυκνώσουν το γραπτό λόγο και κατ\' επέκταση προφορικό, που δίνει και \"λίγο\" μυαλό. Θέλουν να μας μυήσουν στη γλώσσα των Βουσμάνων: \"Βουσμάνος δίνει κόρη λευκό. Λευκός παίρνει κόρη Βουσμάνου, Βουσμάνος δίνει προίκα Λευκό. Λευκός την κοπανάει Ελλάδα. Λευκός μαστροπός. Βουσμάνα πόρνη\". Ισως και στη γλώσσα των νηπίων: \"Μαμά φαΐ, μαμά πιπί, μαμά σκατί\". Προλαμβάνω το επιχείρημά τους ότι απευθύνεται σε μαθητές του Δημοτικού. Εάν όμως κρίνουν ότι αυτή είναι η γλωσσική μορφή με την οποία πρέπει να συντίθεται ο λόγος της μελέτης των δεκάχρονων παιδιών, τότε στις μικρότερες τάξεις τι θα γράφουν: Ο μπαμπάς ήρθε το απόγευμα. Είπε να πάμε θάλασσα. Η μαμά συμφώνησε. Εμείς βγάλαμε τα παιχνίδια. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο όλοι. Κάναμε μπάνιο. Βγήκαμε. Ντυθήκαμε. Φύγαμε! Και έπειτα απορεί το Πανελλήνιο, γιατί τα γραπτά των υποψηφίων στις εξετάσεις φαντάζουν ως μνημόνιο εθνικής ντροπής με \"εξάρχον\" το μάθημα της Εκθέσεως, στο οποίο ο Μ.Ο. δεν υπερβαίνει το 6-7 της εικοσαβάθμιας κλίμακας, παρά τις ενισχυτικές \"τσόντες\" που έχουν επινοήσει την τελευταία δεκαετία. Εφ\' όσον η κ. υπουργός και οι συγγραφείς ομολόγησαν δημοσίως ότι πρέπει να αποκατασταθούν ορισμένα σφάλματα, ορθότερο είναι να αποσυρθεί πλήρως και να γραφεί εκ νέου». Τζερεφός Δημήτριος φιλόλογος-συγγραφέας, Ηλιούπολη - Αθήνα http://www.enet.gr/online/online_print?id=2401772 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.