Στοχοποιήσεις (με αφορμή το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού) Γιώργος Παπαγιαννόπουλος Αντίβαρο, Απρίλιος 2007 Eίδε και αποείδε κάποια συνιστώσα του Μετώπου της «Λογικής» (sic!) - Θυμάστε, όλοι οι νεκροθάφτες του Κυπριακού ενωμένοι, υπερασπιζόμενοι στεντορεία τη φωνή, το ΝΑΙ στην επιβολή και επιβουλή του Σχεδίου Ανάν που διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία ότι η κατάσταση «της ξεφεύγει» και «αποφάσισε» τη ρήξη και στο θέμα του σχολικού βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Έτσι στο φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» διαβάσαμε έκπληκτοι ένα τρισέλιδο αφιέρωμα του «Ιού» κατά του «κινήματος» για το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού! Εκεί η χολή ξεπέρασε την (όποια) λογική. Εκεί η όποια διαλεκτική ανάλυση των ψαρρικών υπολειμμάτων της (συμπαθούς σε εμένα τότε) Β΄ Πανελλαδικής παρέδωσε τη θέση της σε προπαγάνδα γκεμπελικής έμπνευσης. Εκεί η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκεί μέσα από τις εφημερίδες, τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια το «αριστερό» εκσυγχρονιστικό κομμάτι των διανοούμενων ενάντια στους διαφωνούντες ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Έτσι κατά τους «σχολιαστές» ο πυρήνας του «κινήματος» ενάντια στο συγκεκριμένο σχολικό βιβλίο συγκροτείται από 4 παράλληλες συνιστώσες: - Από τον επικοινωνιακό μηχανισμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. - Τον ΛΑΟΣ. - Την ομάδα γύρω από τα έντυπα «ʼρδην» και «Ρήξη» του Γιώργου Καραμπελιά. - Την υπερατλαντική ελληνοαμερικανική εθνικοφροσύνη. Όλα αυτά υπό τον υπότιτλο: «ΛΑΟΣ και \'\'Ρήξη\'\'»... Στη συνέχεια ποινικοποιείται περαιτέρω και δαιμονοποιείται η (υποτιθέμενη) κοινή τους δράση, δεδομένου ότι σε «εκδήλωση που πραγματοποίησε στις 23 Ιανουαρίου ο Όμιλος για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία του Στέλιου Παπαθεμελή, μεταξύ των ομιλητών φιγουράρουν οι Αγτζίδης, Χολέβας και Καραμπελιάς»! («Ε», 18.02.07). Ακολουθεί τσουβάλιασμα των πάντων, όσοι εννοείται δεν είναι αρεστοί στον «Ιό», και διαστρέβλωση επί παντός με αποκορύφωμα την παράθεση, υπό μορφήν κουίζ, κειμένου με τίτλο «Κρεμάστε τους!» (που αναφέρεται στους συγγραφείς του βιβλίου) το οποίο αποδόθηκε στον Γιώργο Καραμπελιά. Αυτή η αθλιότητα ανασκευάστηκε στο φύλλο της Τρίτης της ίδιας εφημερίδας, αφού προηγουμένως η λάσπη είχε λειτουργήσει και ο Γιώργος Καραμπελιάς εμφανιζόταν σαν ένα οποιοδήποτε ανεγκέφαλο αναρχοαυτόνομο ή φασιστικό τσουτσέκι. Ότι είναι κάτι αντίστοιχο ενός ανεγκέφαλου δήμιου. Επειδή το πράγμα χόντρυνε πολύ, επισημαίνω: 1) Στα σχολικά βιβλία Ιστορίας αποτυπώνονται περιληπτικά οι σταθμοί στην πορεία κάθε έθνους. Στο τωρινό βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού πάμπολλα ζητήματα της ελληνικής Ιστορίας αντιμετωπίζονται με τρόπο στρεβλό, ελλιπή, το ίδιο δε το βιβλίο διαπνέεται από την αναθεωρητική αύρα των Λιάκων και Χριστινοκουλούρηδων. Η υπεράσπισή του ΕΚΘΕΤΕΙ απλώς όσους το υπερασπίζονται (τους ίδιους ίσως δεν τους αφορά, αφορά ευτυχώς όμως όλους τους υπόλοιπους). Πάρτε ένα παράδειγμα, σχετικά με την καταστροφή της Σμύρνης κατά τους συγγραφείς που με επικεφαλής την κ. Ρεπούση συνέγραψαν το τωρινό βιβλίο: κατά την ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης τον μαύρο εκείνο Σεπτέμβρη του 1922 οι Έλληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι... Κατά το προηγούμενο σχολικό βιβλίο «Στα νεότερα χρόνια» η αντίστοιχη περιγραφή είναι ως εξής: «Οι Τούρκοι κατάφεραν να διασπάσουν το ελληνικό μέτωπο και ο ελληνικός στρατός άρχισε να υποχωρεί προς τα δυτικά παράλια. Τον ακολουθούσαν και πλήθη Ελλήνων που εγκατέλειπαν την πατρίδα τους, για να ξεφύγουν από την εκδίκηση των Τούρκων. Στις 27 Αυγούστου του 1922 ο στρατός του Κεμάλ μπήκε στη Σμύρνη, που είχε γεμίσει πρόσφυγες, και την έκαψε. Οι σφαγές που ακολούθησαν ήταν τρομερές». Γεγονός που γνωρίζουν οι πάντες, ιδιαίτερα το ενάμισι εκατομμύριο μικρασιατών και ποντίων προσφύγων που εγκατέλειψαν τις πατρογονικές του εστίες και εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Ελλάδα, καθώς και οι απόγονοί τους. Τουλάχιστον. Τα συμπεράσματα για τα δύο αποσπάσματα και τον τρόπο αντιμετώπισης ενός συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος δικά σας. 2) Η προσπάθεια του «Ιού» να διαφοροποιηθεί από την (κατ\' αυτόν) «εθνικοφροσύνη» οδηγεί σε απόψεις με έντονο το στοιχείο του παραλογισμού, αφενός, της συνταύτισης με επιλογές αλλότριες αφετέρου. Η προσπάθεια συνταύτισης του περιοδικού «άρδην» και της εφημερίδας «Ρήξη» με τον ΛΑΟΣ πέραν των άλλων επιχειρεί να συσκοτίσει τη μοναδική πραγματικότητα. Ότι στο ζήτημα της σχολικής Ιστορίας της Ελλάδας παρεμβαίνουν ανοιχτά φορείς εξωελλαδικοί όπως π.χ. το κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, πράγμα που πρώτο το περιοδικό «ʼρδην» ανέδειξε. Γιατί άραγε αυτές οι παρεμβάσεις; Γιατί οι χρηματοδοτήσεις; Επί αυτού του ουσιαστικού ζητήματος, δεν διάβασα κάτι στις τρεις ολόκληρες σελίδες που αφιέρωσε ο «Ιός» στην «εθνικοφροσύνη». 3) Δεν είμαι δικηγόρος του Γιώργου Καραμπελιά, είμαι όμως ομοϊδεάτης του σε μια ευρεία γκάμα ζητημάτων. Δεν ξέρω αν μετά από αυτήν τη «δήλωση», θα τύχω ανάλογης ή αντίστοιχης μεταχείρισης από τους χορηγούντες πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων ούτε σε ποια κλίμακα εθνικοφροσύνης θα καταταχθώ. Εκείνο όμως που κατανοώ είναι ότι δεν ενοχλούν οι αναφερόμενοι στο εν λόγω δημοσίευμα άνθρωποι -και είναι αρκετοί- για τη στάση τους στο σημερινό σχολικό βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, αλλά για τη συνολικότερη δράση τους και άποψη επί πολλών πτυχών του νεοελληνικού πολιτισμού και βίου μας, με αποκορύφωμα τη σθεναρή τους αντίσταση ενάντια στο ρατσιστικό, διχοτομικό και τουρκόδουλο Σχέδιο Ανάν, που διέλυσε την Κυπριακή Δημοκρατία. Και επειδή πολλοί ακόμα έχουμε μνήμη, θυμόμαστε ακριβώς τις δηλώσεις όλων των στελεχών υπέρ του ΝΑΙ, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις εξαιρετικά κορυφαίων τότε και σήμερα πολιτικών. Ήλθε η ώρα, φαίνεται, η εμπροσθοφυλακή των «Λογικών» να παρέμβει για να «καθαρίσει» το παιχνίδι. Διάλεξε λάθος γήπεδο. Διάλεξε να χτυπήσει λάθος χώρο... Επειδή μετά το τρισέλιδο αφιέρωμα του «Ιού» επανήλθαν στη μόδα τα κουίζ, επιτρέψτε μου να σας βάλω κι εγώ ένα. Ποιος ή ποιοι λένε τα παρακάτω για το Κυπριακό; «Η τουρκοκυπριακή κοινωνία, ή εν πάση περιπτώσει ένα μεγάλο κομμάτι της, είναι ίσως ο πιο ειλικρινής υποστηρικτής σε όλο το νησί του τερματισμού της διχοτόμησης, που προκάλεσε η διπλή εισβολή (;!) του 1974. Η \'\'τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου\'\' είναι ένα κράτος δομημένο με όλα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά της νικηφόρας εθνικοφροσύνης - αντιδημοκρατικό, στρατοκρατικό, έντονα διχαστικό, ένα κράτος που αντλεί τη νομιμοποίησή του από την τελετουργική αναπαραγωγή της μνήμης των σφαγών του 1958-74 από τους ελληνοκύπριους φασίστες...». ΥΓ.: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: δεν πληρώνομαι γι\' αυτά που γράφω. e-mail:gpapagian@in.gr Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.