Κατηγορίες άρθρων

 Προβληματισμός για τα τηλεοπτικά πράγματα

Αρχική σελίδα
Εξωτ. πολιτική/ Διπλωματία
Εθνικά θέματα
Κοινωνία
Πολιτισμός
Θρησκεία
Διεθνή
Βιβλιογραφία/ Συνδέσεις
Εκδηλώσεις
Οπτικοακουστικό
υλικό
Δελτία
Ενημέρωσης
Ιστολόγιο
Αντίβαρου
ʼγρα γραπτών
Πρόσφατα κείμενα
Με χρονολογική σειρά.
Δελτίο ενημέρωσης!
Εγγραφή Διαγραφή
Συγγραφείς

Αθανάσιος Γιουσμάς
ʼθως Γ. Τσούτσος
ʼκης Καλαιτζίδης
Αλέξανδρος Γερμανός
Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας
Αλέξανδρος Κούτσης
Αμαλία Ηλιάδη
Ανδρέας Σταλίδης
Ανδρέας Φαρμάκης
Ανδρέας Φιλίππου
Αντώνης Κ. Ανδρουλιδάκης
Αντώνης Λαμπίδης
Αντώνης Παυλίδης
Απόστολος Αλεξάνδρου
Απόστολος Αναγνώστου
Αριστείδης Καρατζάς
Αχιλλέας Αιμιλιανίδης
Βάιος Φασούλας
Βαν Κουφαδάκης
Βασίλης Γκατζούλης
Βασίλης Ζούκος
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Βασίλης Πάνος
Βασίλης Στοιλόπουλος
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Βασίλης Φτωχόπουλος
Βένιος Αγελόπουλος
Βίας Λειβαδάς
Βλάσης Αγτζίδης
Γεράσιμος Παναγιωτάτος-Τζάκης
Γιάννης Διακογιάννης
Γιάννης Θεοφύλακτος
Γιάννης Παπαθανασόπουλος
Γιάννης Τζιουράς
Γιώργος Αλεξάνδρου
Γιώργος Βλαχόπουλος
Γιώργος Βοσκόπουλος
Γιώργος Βότσης
Γιώργος Κακαρελίδης
Γιώργος Καστρινάκης
Γιώργος Κεκαυμένος
Γιώργος Κεντάς
Γιώργος Κολοκοτρώνης
Γιώργος Κουτσογιάννης
Γιώργος Νεκτάριος Λόης
Γιώργος Μαρκάκης
Γιώργος Μάτσος
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
Γιώργος Σκουταρίδης
Γιώργος Τασιόπουλος
Γλαύκος Χρίστης
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Δημήτριος Δήμου
Δημήτρης Μηλιάδης
Δημήτριος Γερούκαλης
Δημήτριος Α. Μάος
Δημήτριος Νατσιός
Διαμαντής Μπασάντης
Διονύσης Κονταρίνης
Διονύσιος Καραχάλιος
Ειρήνη Στασινοπούλου
Ελένη Lang - Γρυπάρη
Ελευθερία Μαντζούκου
Ελευθέριος Λάριος
Ελλη Γρατσία Ιερομνήμων
Ηλίας Ηλιόπουλος
Θεόδωρος Μπατρακούλης
Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης
Θεοφάνης Μαλκίδης
Θύμιος Παπανικολάου
Θωμάς Δρίτσας
Ιωάννης Μιχαλόπουλος
Ιωάννης Χαραλαμπίδης
Ιωάννης Γερμανός
Κρίτων Σαλπιγκτής
Κυριάκος Κατσιμάνης
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου Σταμπουλής
Κωνσταντίνος Ναλμπάντης
Κωνσταντίνος Ρωμανός
Κωνσταντίνος Χολέβας
Λαμπρινή Θωμά
Μαίρη Σακελλαροπούλου
Μανώλης Βασιλάκης
Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης
Μάρκος Παπαευαγγέλου
Μάρω Σιδέρη
Μιλτιάδης Σ.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Μιχάλης Κ. Γκιόκας
Νέστωρ Παταλιάκας
Νικόλαος Μάρτης
Νίκος Ζυγογιάννης
Νίκος Καλογερόπουλος Kaloy
Νίκος Λυγερός
Νίκος Παπανικολάου
Νίκος Σαραντάκης
Νίνα Γκατζούλη
Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας
Παναγιώτης Ανανιάδης
Παναγιώτης Ήφαιστος
Παναγιώτης Α. Καράμπελας
Παναγιώτης Καρτσωνάκης
Παναγιώτης Φαραντάκης
Παναγιώτης Χαρατζόπουλος
Πανίκος Ελευθερίου
Πάνος Ιωαννίδης
Πασχάλης Χριστοδούλου
Παύλος Βαταβάλης
Σοφία Οικονομίδου
Σπυριδούλα Γρ. Γκουβέρη
Σταύρος Σταυρίδης
Σταύρος Καρκαλέτσης
Στέλιος Θεοδούλου
Στέλιος Μυστακίδης
Στέλιος Πέτρου
Στέφανος Γοντικάκης
Σωτήριος Γεωργιάδης
Τάσος Κάρτας
Φαήλος Κρανιδιώτης
Φειδίας Μπουρλάς
Χρήστος Ανδρέου
Χρήστος Δημητριάδης
Χρήστος Κηπουρός
Χρήστος Κορκόβελος
Χρήστος Μυστιλιάδης
Χρήστος Σαρτζετάκης
Χριστιάνα Λούπα
Χρίστος Δαγρές
Χρίστος Δ. Κατσέτος
Χρύσανθος Λαζαρίδης
Χρύσανθος Σιχλιμοίρης
Gene Rossides
Marcus A. Templar

Επικοινωνία
Οι απόψεις σας είναι ευπρόσδεκτες!
 

 


Προβληματισμός για τα τηλεοπτικά πράγματα

Ιωάννης Δ. Γερμανός
Ασκούμενος δικηγόρος

Αντίβαρο, Σεπτέμβριος 2006


Ας μου επιτραπεί να καταθέσω τον προβληματισμό μου όσον αφορά τα σύγχρονα τηλεοπτικά πράγματα.

Συμπτώματα διαφθοράς, λαδώματα και μίζες. Κλοπές και υποκλοπές. Προκλητικά σπάταλο κομματικό κράτος και ρουσφέτια ψηφοθηρικά... Μαχαίρια ποτέ δεν φτάνουν «στο κόκκαλο», κοινωνικά οράματα θύονται υπέρ του περιβόητου πολιτικού κόστους και θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα καταστρατηγούνται υπέρ κάποιου «δημοσίου συμφέροντος» εν πολλοίς απροσδιορίστου. ʼνθρωποι συνωθούνται προκειμένου να εκτεθούν έστω και ελάχιστα στον τηλεοπτικό (και μάλλον παραμορφωτικό) φακό, κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα θυματοποιούνται διασυρόμενοι εκ των υστέρων στη διάρκεια μιας μόνο τηλε-αποκαλυπτικής νύχτας. ʼνθρωποι πασιφανώς μέτριοι καταξιώνονται ή και αποθεώνονται. Ουδέν άξιον απορίας πλέον: η μετριότητα θεωρείται ότι καθιστά καθησυχαστική την σύγκριση με τον τηλεθεατή. Κάποιοι που -εντελώς αυθαίρετα- διατείνονται πως εκφράζουν μιαν αόριστη «κοινή γνώμη» και ως εκ τούτου δικαιούνται να λοιδορούν ανενδοίαστα τον οιονδήποτε δημοσίως. Ενημέρωση και ψυχαγωγία θυσία στο παραπλανητικό θέαμα και στην (χαλκευμένη;) θεαματικότητα.

Η τηλεόραση δεν θα ήταν βεβαίως δυνατόν να είναι τέλεια. Όμως η τηλεόραση εμφαίνει πλέον όχι απλώς την δικαιολογημένη και οπωσδήποτε ανθρώπινη α-τέλεια της κοινωνίας, την οποία άλλωστε αντικατοπτρίζει, αλλά, ως επί το πλείστον, την ευ-τέλεια του βίου και την υπο-τέλεια στο κάθε είδους συμφέρον. Εξ άλλου όλα σχεδόν τα υπόλοιπα κανάλια δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικώς, αφού η απατηλή γυάλινη πραγματικότητα εμφανίζεται στον τηλεθεατή μέσω ενός μόνο διαύλου που παρουσιάζει φαινομενική ποικιλία.

Μα πρέπει να αλλάξουμε κανάλι.

Η τηλεοπτική συσκευή, το παραλληλεπίπεδο πρίσμα, δια μέσου του οποίου αλλοιώνεται σε μεγάλο βαθμό η όψη της σύγχρονης Ελλάδας και το οποίο μας συμφιλιώνει με φαινόμενα παρακμής, είναι ανάγκη επιτέλους να αξιοποιηθεί. Πέρα από ό,τι τυχόν σάπιο, πέρα από όποιον απατεώνα, συκοφάντη ή εγκληματικά αδιάφορο πολίτη, ας επιλέξουμε να ανακαλύψουμε το τμήμα αυτό της ελληνικής κοινωνίας που μοχθεί προκειμένου να ζει αξιοπρεπώς, που μάχεται από διάφορα μετερίζια σε πείσμα της γενικής απαξίωσης των πάντων. Ας διακρίνουμε τους πολιτικούς που διατηρούν ακόμη το πάθος της προσφοράς και δεν εμπαίζουν την απόγνωση· τους δημοσιογράφους που αναζητούν και με εντιμότητα αποκαλύπτουν την αλήθεια· τους γιατρούς που στέκονται ευσυνείδητα πλάι στον ασθενή υπό συνθήκες τραγικές, δίχως να ζητούν, απαιτούν ή ανέχονται φακελάκια· τους δικαστές και δικηγόρους εκείνους που υπηρετούν την Δικαιοσύνη και δεν έχουν ενδώσει στον πειρασμό να ανελιχθούν ταχύτερα κόβοντας δρόμο (και περικόβοντας αξιοπρέπεια) μέσω παραδικαστικών οδών· τους δημοσίους υπαλλήλους που, άθικτοι από την κατισχύουσα κομματοκρατία, δεν έχουν μετατραπεί σε αργόσχολους τυράννους των συμπολιτών τους· τους ιερωμένους εκείνους, οι οποίοι αισθάνονται βαριά την αποστολή που έχουν επωμισθεί και προσεύχονται με εγκαρδιότητα υπέρ κάποιων παραστρατησάντων ρασοφόρων που αλληλοσπαράσσονται «εφ\' όπλου λόγχη» στα παράθυρα της τηλεόρασης· τους καλλιτέχνες που είναι προσηλωμένοι στην Τέχνη μένοντας ασυγκίνητοι από την δελεαστικά εύκολη και πιθανότατα εφήμερη δόξα.

Ας επιλέξουμε τον δίαυλο που παρέχει ηθικές αντιστάσεις, λυτρωτικές νέες ιδέες και διαχρονικές αξίες. Ας αναδειχθεί η Ελλάδα που πόρρω απέχει από τους ελαχίστους -ευτυχώς- εγωπαθείς ή δοκησίσοφους θαμώνες των τηλεοπτικών πάνελ. Υπάρχουν πάμπολλοι που έχουν ενστερνιστεί την παραίνεση «λάθε βιώσας» και ταπεινά διαμορφώνουν κάθε στιγμή το πρόγραμμα ενός καναλιού, το οποίο δεν προβάλλεται παρά απελπιστικά αποσπασματικά στην σύγχρονη τηλεόραση, αλλά εκπέμπει, λόγου χάρη, μέσω εμβριθών άρθρων και επιφυλλίδων της περιοδικού σας που ενημερώνουν, προβληματίζουν, καλλιεργούν, συγκινούν και παρηγορούν. Επιβάλλεται σε αυτό το κανάλι να στρέψουμε τους δέκτες μας, στην δική του συχνότητα να συντονιστούμε.

Οι πρόγονοί μας καταδεικνύοντας την σπουδαιότητα του αρχαίου θεάτρου χαρακτήριζαν τον κόσμο όλο μια θεατρική σκηνή και τη ζωή μια πράξη του δράματος: «Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος». Όμως σήμερα τείνει να συρρικνωθεί ο κόσμος μας σε ένα τηλεοπτικό στούντιο και η ζωή μας σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ώστε όταν η οθόνη σβήσει, όταν η πείνα του αδηφάγου τηλεθεατή πρόσκαιρα κορεστεί, η ζωή του αδειάζει, γίνεται πληκτική ή ακόμη και ανυπόφορη. Η επιστολή αυτή ας είναι μια ελάχιστη εύφημος μνεία για σας και για όλους όσοι, μέσω του προαναφερθέντος διαύλου, διατηρούν τον κόσμο «εκτός τηλεόρασης» τόσο πλούσιο και γοητευτικό. Για όσους δηλαδή αντιστέκονται αξιοποιώντας το ωραιότερο αντίβαρο: την δημιουργία.


Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.

http://www.antibaro.gr