Πέρασε σε όλους γυαλιά
του
Στέλιου Παπαθεμελή
Ο
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ τους πέρασε. . . γυαλιά! Σε
όλους. Η προσφώνηση του προς τον Πάπα είναι
δημηγορία με την κλασική έννοια του όρου,
λόγος υψηλής διπλωματίας και ρητορικής. Και
προ παντός λόγος επί της ουσίας και περί της
ουσίας. Ο Αρχιεπίσκοπος «συνήρεσε» την
αγάπη με την αλήθεια (τα δύο είναι
αναποχώριστα) και έδωσε ένα μέγιστο μάθημα
«περί του πως δει φέρεσθαι και λαβείν προς
αντιφρονούντας». Το ύφος και το ήθος της
ομιλίας, η ευθύτητα και η γνησιότητα των
αισθημάτων, η φωναχτή σκέψη και η ευγένεια
που όμως δεν εξωραϊζει την πραγματικότητα,
η βεβαιότητα του υπερασπιστή της αλήθειας,
αυτά όλα και άλλα προσόντα της προσφώνησης,
την αναδεικνύουν σε κείμενο και πλαίσιο
υπόδειγμα.
Τυπικοί
και ανούσιοι λόγοι, ή γεμάτοι κούφια έπαρση
πανηγυρικοί, ή ζοφώδεις παρακλητικοί προς
ισχυρούς και μεγαλοσχήμους, ακούγονται
συχνά. Χρησιμοποιούνται συχνά για να
υποδηλώσουν την υποτακτική μας στάση. Λόγος
ανδρείος και γενναίος εκ του περισσεύματος
της καρδίας και με εγκυρότητα νου. Αν οι
πολιτικές και άλλες ηγεσίες αυτής της χώρας
εμπνευσθούν από αυτό θα προσφέρουν μεγάλη
υπηρεσία στον τόπο. Αν η ελληνική
διπλωματία, πολιτική και γραφειοκρατική,
υιοθετήσουν αυτόν τον τρόπο γραφής και
συμπεριφοράς το έθνος θα πάει μπροστά.
Ο
Πάπας άκουσε στην Αρχιεπισκοπή, εις λόγον
ευθύ, αλήθειες που δεν είχε ακούσει όλα τα
προηγούμενα χρόνια της αρχιερατείας του.
Αυτοί
που είχαν την ιδέα της πρόσκλησης του Πάπα (δεν
αναφέρομαι στον κ. Στεφανόπουλο, διότι δεν
πιστεύω ότι είναι δική του), προφανώς την
προώθησαν ως παγίδα προς τον Αρχιεπίσκοπο
γνωρίζοντας τις αντιδράσεις μεγάλου μέρους
του πληρώματος της Εκκλησίας στην εδώ
παρουσία του Ποντίφικα. Οι συνομώσαντες δεν
είχαν φανταστεί ότι ο Χριστόδουλος θα
μετέτρπε τον κίνδυνο σε ευκαιρία. Και θα
ανέστρεφε την παγίδα η οποία τελικά
λειτούργησε εναντίον εκείνων που θέλησαν
να τον παγιδεύσουν. Ο Χριστόδουλος, ενώ προς
στιγμήν φάνηκε να είναι αιχμάλωτος των «σχεδιαστών»
και στο στόχαστρο εκείνων που τον στήριξαν
στις λαοσυνάξεις και ήταν αντίθετοι στην
επίσκεψη και τη συνάντησή του με τον Πάπα,
ενήργησε και μίλησε ως εκπρόσωπος των «αντιφρονούντων».
Διερμήνευσε τις αντιδράσεις και επεσήμανε
την ανάγκη η επίσκεψη να λειτουργήσει ως
ερέθισμα ανακαθάρσεως της εκκλησιαστικής
μνήμης. Ο Αρχιεπίσκοπος ύψωσε τη φωνή της
Ορθοδοξίας, ορθοτόμησε την αλήθεια της και
προς βαθείαν θλίψιν των πάσης προελεύσεως
και ονομασίας «εκσυχρονιστών» μίλησε ως εθνικός
ηγέτης. Υπενθύμισε στον φιλοξενούμενό
του ότι ενώ είναι ευλόγως λαλίστατος υπέρ
διαφόρων λαών του πλανήτη, επί 27 χρόνια
σιωπά αιδημόνως για την τραγωδία του
Κυπριακού Ελληνισμού: Εθνοκάθαρση με
εκατόμβες νεκρών και αγνοουμένων.
Βανδαλισμοί και δηώσεις ιερών Μονών και
Εκκλησιών χωρίς «ούτε μίαν έστω δήλωσιν
συμπαθείας εκ μέρους σας. Αγιώτατε Πάπα».
Δυστυχώς για τον Πάπα αντιπαρήλθε με
ωτασπίδες την πρόκληση της Κύπρου. «Ουκ
ηβουλήθη συνιέναι». Κρίμα! Κρίμα γιατί τα
γεωστρατηγικά συμφέροντα του Βατικανού
στην Τουρκία είναι σαν τα αμερικάνικα. Δεν
κατάλαβε ο Ποντίφικας τι αξία θα είχε για
τον ίδιο και την Εκκλησία του να ζητήσει την
εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών
για την αποχώρηση του Αττίλα από την
ταλαιπωρηθείσα και από τους Σταυροφόρους
Μεγαλόνησο. Αυτό θα ήταν έμπρακτη μετάνοια.
Αλλά
όσοι αρνούνται τον ηγετικό ρόλο της
Εκκλησίας στην κοινωνία και την εύλογη
σχέση της με τα όλα προβλήματα της
κοινωνίας, πνευματικά και βιοτικά, (αρκετοί
εξ αυτών ήταν παρατεταγμένοι στον λόφο του
Αρείου Πάγου) πρέπει να αισθάνθηκαν ένα
ψυχρό λουτρό ακροώμενοι την κοινή δήλωση
των δύο ηγετών.
Αναρωτιέμαι,
αυτοί που αρνούνται τον διάλογο εν ονόματι
της δημοκρατίας με τον Αρχιεπίσκοπο και οι
ομοϊδεάτες τους, που ευκαίρως-ακαίρως τον
εγκαλούν ότι τάχα δεν ομιλεί ως
εκκλησιαστικός αλλά ως πολιτικός, τι γνώμη
απεκόμισαν ακούγοντας την κοινή δήλωση να
αγωνιά για τους πολέμους, τις σφαγές και τα
καθημερινά μαρτύρια εκατομμυρίων αδελφών
μας; Τιμά τους δύο ηγέτες να δεσμεύονται στο
ιερό βήμα του Αποστόλου Παύλου ότι θα
αγωνισθούν για την ειρήνη του σύμπαντος
κόσμου, για τον σεβασμό της ζωής και της
αξιοπρέπειας του ανθρώπου και για την
αλληλεγγύη προς όλους τους ενδεείς.
Η
κοινή δήλωση σε αντίθεση προς την άρχουσα
ιδεολογία των εγχωρίων «ευρωπαϊστών»,
ομιλεί για μίαν Ε.Ε. ως πολιτειακή οντότητα
«χωρίς οι λαοί να χάσουν την αυτοσυνειδησία,
την εθνική παράδοση και τη θρησκευτική τους
ταυτότητα». Η αναφορά αυτή είναι ευθέως
αντίθετη στην επιχειρούμενη «αποχριστιανοποίηση
του κράτους» όπως την έχουν εξαγγείλει
φιλόδοξοι υπουργοί της κυβερνήσεως. «Σκληρόν
προς κέντρα λακτίζειν» βεβαίως.
Θετικά
και αρνητικά στοιχεία της επίσκεψης είναι
όλα μαζί μια ισχυρή πρόκληση προς όλες τις
πλευρές να ξαναδούν τον εαυτό τους στον
καθρέφτη. Και θα πάρουν αποφάσεις για το
καλό αυτής της πατρίδας.