Με κριτήριο τη διεκδικητικότητα και τη συνέπεια Στέλιος Πέτρου Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Πάντειου Πανεπιστημίου. Αντίβαρο, Νοέμβριος 2007 Με μια απλή κριτική ανάλυση αυτής της περιόδου, με όλες τις παραδοξότητες που την χαρακτηρίζουν, μπορούμε να επισημάνουμε ότι απουσιάζει ο κοινωνικός και πολιτικός ριζοσπαστισμός. Και ότι από πλευράς των δύο ανθυποψηφίων του Προέδρου Παπαδόπουλου παρουσιάζεται η εικόνα μιας έλλειψης πολιτικών επιχειρημάτων. Αντί τούτου στην ανάλυση των πολιτικών λόγων των δύο ανθυποψηφίων διακρίνει κάποιος να υπάρχει ένας έντονα αναδυόμενος λαϊκισμός, με επιχειρήματα όπως «πρόεδρος λύσης», «οι καλές σχέσεις του ΑΚΕΛ με τους ΡΤΚ θα βοηθήσουν στην επίλυση του Κυπριακού». Με το επιχείρημα περί «προέδρου λύσης» επιδιώκουν να περάσουν ένα μήνυμα, ότι αν εκλεγούν την επόμενη μέρα υπάρχει λύση, να την υπογράψουν και να τελειώνουν. Ποια λύση όμως; Με βάση το σχέδιο Ανάν; Το δεύτερο ακούεται τελευταία πολύ συχνά. Ότι δηλαδή οι σχέσεις του ΑΚΕΛ με τους Τ/κ και δη με το κόμμα του Ταλάτ, θα βοηθήσουν να βρούμε μαζί τη λύση. Την απάντηση βέβαια την έδωσε ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας λέγοντας ότι «ο Ταλάτ έχει αρνηθεί τις αρχές του κόμματός του και τις αρχές της αριστεράς κι έχει μεταπηδήσει στους εθνικιστικούς κύκλους της τ/κ κοινότητας και της ʼγκυρας και ότι έχει μετακινηθεί κατά 180 μοίρες από τις προοδευτικές και μετριοπαθείς θέσεις» του (βλ. «Χαραυγή» 17 Νοεμβρίου 2006). Ωστόσο, πέραν του ότι η πιο πάνω δήλωση που έρχεται από το πρόσφατο παρελθόν, διαψεύδει τη σημερινή επιχειρηματολογία του ΑΚΕΛ, κανένας πολίτης σήμερα δεν μπορεί να πιστέψει σε τέτοια επιχειρήματα. Απλά γιατί είναι καλά γνωστό ότι η Τουρκία αποφασίζει και ο Ταλάτ σαν καλός ακροατής και υπάκουος στους Τούρκους στρατηγούς εφαρμόζει τις αποφάσεις. Τη διάψευση αυτής της μη ορθολογιστικής πολιτικά θέσης την επιβεβαιώνει πανηγυρικά και ο ίδιος ο Ταλάτ με το έγγραφο προς το |Γ. Γ. Του ΟΗΕ. Στο οποίο επισημαίνει ξεκάθαρα ότι αποδέχεται ως πλαίσιο λύσης το σχέδιο Ανάν, το οποίο και θεωρεί ότι είναι το πιο λεπτομερές σχέδιο, που αποδέχεται τις τουρκικές θέσεις. Με τα πιο πάνω βέβαια έρχεται στην επιφάνεια ένα καίριο ερώτημα, που αφορά τη συνέπεια, τη διεκδικητικότητα για μια λειτουργική λύση του Κυπριακού και τη στάση τόσο του κ. Κασουλίδη, όσο και του κ. Χριστόφια έναντι του σχεδίου Ανάν. Σε μια στιγμή μάλιστα που η ʼγκυρα και οι εδώ εγκάθετοι του κατοχικού καθεστώτος επιμένουν στη διζωνικότητα και σε ένα νέο συνεταιρισμό, αποφεύγοντας να συνομιλήσουν με βάση τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Τι θα πει αλήθεια ο πρώτος, όταν οι Τούρκοι θα επιμένουν στην επαναφορά του σχεδίου, αφού τότε ως ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν ενημερωμένος, έδινε γραμμή, έβαλε τη σφραγίδα του σε διαδικασίες και αποφάσεις, συμμετέχοντας στο ανώτατο κέντρο λήψης αποφάσεων, μέχρι την τελική μορφή του; Τι θα πει ο κ. Χριστόφιας, όταν ο σύντροφος Ταλάτ επιμένει για το σχέδιο Ανάν; Αφού το 2004 μιλούσε για μικροαλλαγές και μελλοντικό τσιμέντωμα του «ναι»; Η Τουρκία είναι γεγονός ότι παίζει σε ένα στρατηγικό πεντάγωνο με συγκρουόμενα συμφέροντα και με κύριο χαρακτηριστικό την αστάθεια. Λόγω των εξελίξεων στην περιφέρειά της και των υποχρεώσεών της ως υποψήφιο μέλος της Ε.Ε., θα αναγκαστεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για λύση του Κυπριακού. Ήδη πιέζεται για τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Ποιος όμως θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα διαχειριστεί και θα διεκδικήσει τα δίκαια του λαού μας με βάση την εντολή του; Χωρίς αμφιβολία δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτό, ο οποίος το 2004 εξέφρασε σε μια κρίσιμη περίοδο, με πολιτικό θάρρος και αποφασιστικότητα, τη βούληση του λαού και κατοχύρωσε για τους Κύπριους τα ίδια με τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.