Δημοσίευση στο Αντίβαρο, 4.6.2004

Οι Μακεδόνες, επειδή η Μακεδονία χωρίζονταν από την υπόλοιπη Ελλάδα με δύσβατα όρη που δυσκόλευαν πολύ τις επικοινωνίες, δεν μπορούσαν να μετέχουν ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή των άλλων Ελλήνων. Γι’ αυτό δεν είχαν αναμιχθεί ιδιαίτερα με τους λοιπούς Έλληνες και μέχρι την εποχή του Βασιλέα Φιλίππου Β΄ δεν είχαν σημαντικές επαφές ή σοβαρές πολεμικές συγκρούσεις μ’ εκείνους. Η ευνοϊκή ανάμιξη του Βασιλέα Αλεξάνδρου Α΄, και το ενδιαφέρον του να βοηθήσει στην υπεράσπιση της υπόλοιπης Ελλάδας από τους Πέρσες, συνετέλεσαν στο να του απονείμουν οι νοτιότεροι Έλληνες τον τίτλο του «Φιλέλληνα», που εσήμαινε «Φιλόπατρις» και δινόταν σε Έλληνες και κυρίως σ’ εκείνους που δεν περιώριζαν τη δράση και τη σκέψη τους στο κoινό τοπικιστικό ορίζοντα της πόλης ή του κράτους που γεννήθηκαν ή ζούσαν, αλλά είχαν oρίζοντες πανελλήνιας εμβέλειας. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι παρά τις εδαφολογικές δυσκολίες στην πρόσβαση μεταξύ των Μακεδόνων και των λοιπών Ελλήνων του νότου:

· Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια γλώσσα με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια θρησκεία με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν την ίδια αρχιτεκτονική με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τις ίδιες τέχνες με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν τα ίδια ονόματα με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τα ίδια ήθη με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τους ίδιους μύθους με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τους ίδιους ήρωες με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τα ίδια έθιμα με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες είχαν τις ίδιες συνήθειες με τους λοιπούς Έλληνες

· Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες

 

Οι Μακεδόνες, με την αγροτική και ποιμενική τους ζωή, διαβιώντας στο ορεινό τους τοπίο, με τους συχνούς τους αγώνες κατά βαρβάρων επιδρομέων που ήθελαν να κατέβουν στην Ελληνική χερσόνησο, με τις ανωμαλίες τους στη διαδοχή του Θρόνου και παρά απομόνωσή τους από τον υπόλοιπο Ελληνισμό, διετήρησαν τα Ήθη και τα Έθιμά τους, αλλά αρχικά δεν είχαν αξιόλογη πολιτιστική εξέλιξη. Η διαφορά ήταν μεγάλη, ιδίως προς τον προηγμένο πολιτισμό των Αθηνών, που αναπτύχθηκε ανενόχλητος, λόγω των θυσιών των Μακεδόνων με τους αγώνες τους κατά βαρβάρων επιδρομέων. «Μπορεί να θεωρηθεί σήμερα αδιαμφισβήτητο - γράφει ο Καθηγητής Απ. Δασκαλάκης στο έργο του «Ο Ελληνισμός της αρχαίας Μακεδονίας» - ότι εάν οι Μακεδόνες δεν χρησίμευαν πράγματι σαν πρόφραγμα κατά των πάσης νοτίως του Ολύμπου επιδρομών των βαρβάρων, ο Ελληνισμός δεν θα έμενε επί τόσους αιώνες απερίσπαστος να θεμελιώσει τα δόγματα της ελευθερίας και να φθάσει στα περίλαμπρα δημιουργήματα της σκέψεως και της τέχνης, τα οποία κληρονόμησε η σύγχρονη ανθρωπότητα».

Ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της νότιας Ελλάδας, που προπορευόταν πολιτιστικά, δεν έμεινε αδιάφορος στο άνοιγμα αυτό προς το Μακεδονικό χώρο και έτσι πλήθος καλλιτεχνών σοφών και επιστημόνων βρήκαν ανταπόκριση στο κοινό του Μακεδονικού κόσμου. Η αφομοίωση αυτή ολοκληρώθηκε στον Δ΄ αιώνα. Η τεράστια οικονομική άνθηση και η αξία ηγεσία των Μακεδόνων Βασιλέων, συνετέλεσε σε κοσμογονικές αλλαγές, με καινοτομίες και δημιουργίες σ’ όλους τους τομείς της Τέχνης, και προ παντός της μεταλλουργίας, ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής, που απετέλεσαν πρότυπο και για τους Ρωμαίους, όπως φανερώνεται στη Πομπηία.

Η μεγάλη αυτή μετατόπιση του κέντρου του Ελληνισμού από το νότο στο βορρά, άρχισε με την εμφάνιση του Μακεδόνα Βασιλέα Φιλίππου Β΄. Οι νίκες του και η ταυτόχρονη παρακμή των άλλων Ελληνικών κρατών-πόλεων, δημιούργησε ένα ψυχολογικό κλίμα ζήλιας και δυσφορίας στους άλλους Έλληνες και κυρίως στους Αθηναίους, όπου διαμορφωνόταν η κοινή γνώμη της Ελλάδος, κατά των, κατά κάποιον τρόπο, αγνώστων σε πολιτική και πνευματική επικοινωνία Μακεδόνων. Όλες οι κατηγορίες περί «βαρβαρισμού» των Μακεδόνων, δεν προέρχονται από φιλοσόφους, ιστορικούς, ποιητές ή άλλους συγγραφείς, αλλά από πολιτικούς ρήτορες και μάλιστα Αθηναίους.

Ο Αθηναίος πολιτικός και ρήτορας Δημοσθένης, ο κύριος πολέμιος του Βασιλέα Φιλίππου Β΄, μιλώντας στους Αθηναίους είπε «... μήπως όλες μας οι ισχυρές θέσεις δεν βρίσκονται στα χέρια αυτού του ανθρώπου; Δεν θα υποστούμε τη χειρότερη ταπείνωση; Δεν βρισκόμαστε ήδη σε πόλεμο με αυτόν; Δεν είναι εχθρός μας; Δεν κατέχει δικά μας εδάφη; Δεν είναι βάρβαρος; Τα χειρότερα των επιθέτων δεν του αρμόζουν;». Στον μεγάλο θυμό του ο Δημοσθένης μίλησε όπως κάνουν όλοι μέχρι σήμερα που βρίζουν κάποιον με πολλά «κοσμητικά» επιθετικά. Όταν ο Δημοσθένης είπε τον Φίλιππο «βάρβαρο», δεν εννοούσε τον Φίλιππο «μη Έλληνα». Αυτό συνάγεται και από το ότι εις τον λόγο του τον Ολυνθιακό Β΄, επαινεί το κράτος των Μακεδόνων, αλλά και διότι δεν θα διενοείτο να αποκαλέσει οιονδήποτε μη Έλληνα ως «βάρβαρο», διότι η δική του καταγωγή του ήταν «βαρβαρική». Ο Αισχύνης στο λόγο του κατά Κτησιφόντα αποκαλεί τον Δημοσθένη συκοφάντη, διότι από τη Σκίθα μητέρα του είναι ... «βάρβαρος» και μόνο κατά τη γλώσσα «Ελληνίζει».

Ο Μακεδόνας Βασιλέας Αλέξανδρος Α΄, που ήταν φιλότεχνος και φίλος του Πινδάρου, έλαβε μέρος στους 80^{ους Ολυμπιακούς αγώνες, το 460 π.Χ. Έτρεξε σε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία και ήλθε με πολύ μικρή διαφορά δεύτερος. Αυτό απετέλεσε όχι μόνο την αφετηρία της συμμετοχής των Μακεδόνων εις τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά και ένα σημαντικό γεγονός με πανελλήνια απήχηση για την επαφή και επικοινωνία των Μακεδόνων με τους λοιπούς Έλληνες, το οποίο απέβη αποφασιστικό για τα πεπρωμένα του Ελληνισμού.}

Μακεδόνες, που έλαβαν μέρος εις τους Ολυμπιακούς αγώνες, ήταν οι ακόλουθοι:

· Ο Βασιλέας Αλέξανδρος Α, στην 80η Ολυμπιάδα, το 460 π.Χ. Έτρεξε το Στάδιο και ήλθε δεύτερος με διαφορά στήθους.

· Ο Βασιλέας Αρχέλαος Περδίκας, αγωνίσθηκε στην 93η Ολυμπιάδα, το 408 π.Χ. και κέρδισε στους Δελφούς στο αγώνισμα των τεθρίππων.

· Ο Βασιλέας Φίλιππος Β΄ αναδείχθηκε τρεις φορές Ολυμπιονίκης. Στην 106η Ολυμπιάδα, το 356 π.Χ. έτρεξε με το άλογό του. Στην 107η Ολυμπιάδα, το 352 π.Χ. έτρεξε με τα τέθριππά του. Στην 108η Ολυμπιάδα, το 348 π.Χ., νίκησε στη συνωρίδα.

· Ο Κλίτων νίκησε στο Στάδιο στην 113η Ολυμπιάδα, το 328 π.Χ.

· Ο Δαμασίας ο Αμφιπολίτης έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 115η Ολυμπιάδα, το 320 π.Χ.

· Ο Λάμπου ο Φιλιππίσιος, αναδείχθηκε νικητής τεθρίππων στην 119η Ολυμπιάδα, το 304 π.Χ.

· Ο Αντίγονος έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 122η Ολυμπιάδα, το 292 π.Χ. και στην 123η Ολυμπιάδα το 288 π.Χ.

· Ο Σέλευκος έτρεξε το Στάδιο και νίκησε στην 128η Ολυμπιάδα, το 268 π.Χ.

· Στην 128η Ολυμπιάδα, το 268 π.Χ., νίκησε μια γυναίκα από τη Μακεδονία στο αγώνισμα των συρομένων από πώλους αρμάτων (συνωρίδα πώλων). Ο Παυσανίας αναφέρει «νικητές λένε πως αναδείχθηκαν στη συνωρίδα μια γυναίκα Βελεστίχη από την παραθαλάσσια Μακεδονία».

 

Ο Παυσανίας αναφέρει το Φιλιππείον της Ολυμπίας: «Μέσα στην ΄Αλτι βρίσκονται το Μητρώο και ένα οίκημα που ονομάζεται Φιλιππείο ... το έκτισε ο Φίλιππος μετά τη μάχη στη Χαιρώνεια ... υπάρχουν αγάλματα του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου, του Αμύντα ... είναι έργα του Λεωχάρους από ελέφαντα και χρυσό όπως και τα αγάλματα της Ολυμπιάδος και Ευρυδίκης». Ο Παυσανίας αναφέρει ακόμα διάφορα αφιερώματα και αγάλματα που έγιναν με εντολή διαφόρων και μνημονεύει «από τους Μακεδόνες ανέθεσαν οι κάτοικοι του Δίου, μιας πόλης από τα Πιέρια όρη, άγαλμα (που εικονίζει) τον Απόλλωνα να κρατεί το ελάφι».

Στις ανασκαφές της Βεργίνας βρέθηκε Τρίποδας, που φυλάσσεται στο Μουσείο της Θεσσαλονίκης, στον οποίο υπάρχει, η επιγραφή: «Είμαι από τους αγώνας, τα Ηραία του ΄Αργους». Κατά ερμηνεία του Ανδρόνικου ο Τρίποδας ανήκε εις τον Αλέξανδρον τον Α΄ και ήταν οικογενειακό κειμήλιο.

Ο Βασιλεύς Αρχέλαος (413-399 π.Χ.) καθιέρωσε εις το ΔΙΟΝ λαμπρούς αγώνες ανά διετία δια τον Ολύμπιο Δίο «τα εν ΔΙΩ ΟΛΥΜΠΙΑ», που διαρκούσαν 9 ημέρες, όσες και οι εννέα Μούσες, οι οποίες προήρχοντο από τα Πιέρια Όρη της Μακεδονίας και κατά την διάρκειά των διδάσκονταν τραγωδίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

Ο Βασιλέας Αρχέλαος Α΄ (413-399 π.Χ.) οργάνωσε το στρατό και τις συγκοινωνίες και μετέφερε την πρωτεύουσα από τις Αιγές στην Πέλλα. Στην Αυλή του έζησαν ο τραγικός ποιητής Αγάθων, ο επικός Χορίλος, ο διθυραμβοποιός Τιμόθεος, ο τραγικός ποιητής Μελανιπίδης και ο ιατρός και γιός του Ιπποκράτη Θεσσαλός. Ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης στην αυλή του Αρχέλαου συνέθεσε τις τραγωδίες του «ΑΡΧΕΛΑΟΣ» και «ΒΑΚΧΕΣ». Ο Ευριπίδης πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία.

Στη Μακεδονία ανακαλύφθηκαν ήδη τρία αρχαία θέατρα. Του Δίου, 5ου αιώνα π.Χ., της Βεργίνας (Αιγών), 4ου αιώνα π.Χ. και των Φιλίππων. Σ’ όλα αυτά τα θέατρα παίζονταν αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες. Στο θέατρο του Δίου μάλιστα, που είναι ανάλογο με εκείνο της Επιδαύρου, πρωτοπαίχθηκαν οι «Βάκχες», ο «Αρχέλαος» και κατά μία άποψη και η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη. Θέμα της τραγωδίας «Αρχέλαος» ήταν η γνωστή παράδοση σχετικά με την μετανάστευση του Αργείου Τημενίδου, Πρίγκιπα της Μακεδονίας και ιδρυτή του Οίκου των Αιγών. Οι τραγωδίες αυτές όπως και όλες οι άλλες που διδάχθηκαν στα θέατρα αυτά, γράφτηκαν στην Ελληνική γλώσσα, γιατί προφανώς απευθύνονταν σε Έλληνες θεατές, τους Μακεδόνες.

Το ΔΙΟΝ, το ιερό των Μακεδόνων, είναι ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας (1500 στρέμματα), με συγκρότημα λουτρών, που καταλαμβάνει έκταση περίπου 4.000 τ.μ., με ψηφιδωτό δάπεδο, με λεκάνες με μαρμάρινη επένδυση και με τμήμα του συστήματος πολυκαύστων, καθώς και με πολυτελείς αίθουσες, με κιονοστοιχίες και ψηφιδωτά δάπεδα, με σύστημα παροχής και αποχέτευσης νερού, με πήλινους, μολύβδινους και κτιστούς αγωγούς. Το ΔΙΟΝ συνεπώς έπρεπε να αποτελέσει, λόγω και των πνευματικών αγώνων, την αφετηρία της πολιτιστικής Ολυμπιάδος. Δυστυχώς αγνοήθηκε.

Η «Ελληνιστική Εποχή» αποτελεί τεράστιο θέμα και θα φωτισθεί όπως πρέπει μόνο αν δημιουργηθεί Πανεπιστημιακή Έδρα για να διερευνηθεί πλήρως και να γίνει γνωστός στον Ελληνισμό και στον λοιπό κόσμο, ο ρόλος του Ελληνισμού και εις το Ισλάμ, γεγονός που αποτελεί κατά τον καθηγητή Κωνσταντίνο Ρωμανό τον ελλείποντα κρίκο στην Ιστορία του Πολιτισμού. Η επίδραση της Ελληνικής πολιτιστικής και πνευματικής κληρονομιάς που μετεδόθη από τους Μακεδόνες στους λαούς της πρόσω Ασίας, αναφέρεται από όλους τους Αρχαίους συγγραφείς.

Ο Πλούταρχος αναφέρει «Ολόκληρος η Ασία εξημερωθείσα από τον Αλέξανδρο ανεγίγνωσκε τον Ομηρο και τις Τραγωδίες του Ευριπίδη και Σοφοκλή.» Δεν είναι τυχαίο ότι το Κοράνιο αναφέρει τον Αλέξανδρο ως Προφήτη. Οι Εβραίοι υιοθέτησαν το όνομά του. Οι Βουδισταί τον λάτρευσαν ως Ισόθεο. Ο Μέγας Βασίλειος, ως και ʼγιος Νεκτάριος, προβάλλουν τον Αλέξανδρο. Ο Διόδωρος χαρακτηριστικά αναφέρει «... Τους εχθρούς ηνάγκαζε ευδαιμονείν ο νικήσας».

(Translated in English by Nina Gatzoulis - Secretary of the Pan-Macedonian Association)

Macedonia, with its precipitous and abrupt mountains, forming natural barriers and making communication with the rest of Greece difficult, could not participate very actively in the political, cultural and social life of the other Greeks. For this reason the Greeks in the south, did not very well mix with the Greeks in the north, i.e. with those in Macedonia. Up until King Philip II’s era, there were no significant contacts and conflicts between Macedonian Greeks and the rest of the Greek City-States in the south. The endeavor of King Alexander I to protect the Greek City-States from the eminent Persian danger, obtained him the title of “Philhellene” by the southern Greeks. “Philhellene” at that time had the connotation of “Philopatris” (he who loves his fatherland) and was bestowed to those Greeks, who were not just concerned with their own City-State’s welfare, but they displayed Pan-Hellenic anxieties. It should be remembered that, in spite geographic accessibility problems, which restrained intermingling of Macedonians and the rest of the Greeks in the south:

· Macedonians had the same language, as all other Greeks

· Macedonians had the same religion, as all other Greeks

· Macedonians used the same architecture, as all other Greeks

· Macedonians served the same arts, as all other Greeks

· Macedonians used the same names, as all other Greeks

· Macedonians had the same traditions, as all other Greeks

· Macedonians had the same myths, as all other Greeks

· Macedonians had the same heroes, as all other Greeks

· Macedonians had the same rituals, as all other Greeks

· Macedonians had the same customs, as all other Greeks

· Macedonians were Greeks.

 

Macedonians, through their agrarian and bucolic lives, their mountainous terrain, their continuous struggles to keep at bay barbarians from raiding the Greek peninsula and their intermittent internal struggles for succession to the Throne of Macedonia, ended up being rather isolated from the rest of the Greeks. They held on to their traditions, but their cultural development was not very significant. The cultural distance between the southern Greek City-States and Macedonia was quite substantial, because Athens did not have to play the protecting role of keeping the northern raiders off the Greek land. Macedonians bore that responsibility. Dr. Apostolos Daskalakis in his book The Greeks of Ancient Macedonia states: “If the Macedonians had not become the shield, protecting the lands beyond Mount Olympus by the continuous barbarian attacks, the Greek element would not be preserved uninterrupted for so many centuries. Had the Greek City-States in the south not remained for centuries undisturbed by invaders, Hellenism could had never reached the elevated thought about freedom, arts, philosophy and sciences, which were universally inherited by humanity.

The without doubt culturally more advanced academic and artistic world of southern Greece, did not stay indifferent to this new venue towards the land of Macedonian. Thus a multitude of men of letters, arts and sciences found fertile ground amongst Macedonians. By the 4th century BCE this assimilation was complete. The enormous economic prosperity of the Macedonian State and able leadership of its Kings, became contributing factors towards collective changes, with innovative creations in all aspects of artistic endeavors; especially in metallurgy, painting and architecture. Such Arts became the archetype later on for the Romans, as it is evident even today in the city of Pompey, Italy.

This wide move of the center of Hellenism from the southern to the northern part of the Greek peninsula, began with the emergence of the Macedonian King Philip II. His conquests and at the same time the decline of the Greek City-States in the south, caused a sensation of envy and dissatisfaction to the other Greeks, especially to the citizens of Athens, which formed the hub of public opinion at the time, against the, in some ways, “uncultivated” Greeks of Macedonia. All the insults about “barbarian” Macedonians did not originate by philosophers, poets or other authors, but by political Athenian orators.

The Athenian politician-orator Demosthenes, King Philip’s main opponent, speaking to the Athenians, said: “…aren’t all our powerful locations placed in the hands of this man? Will we not suffer the most awful humiliation? Are we not already at war with him? Isn’t he our enemy? Isn’t he in possession of our lands? Isn’t he a barbarian? Doesn’t he deserve all this name-calling?” Demosthenes, in his speech, spoke with human anger against an opponent. When he called King Philip “barbarian”, he did not mean that Philip was “not Greek”. This was taken for granted, since in his Olynthian II oration, Demosthenes praises the State of Macedonia. At the same time Demosthenes could not call anyone a “barbarian”, given that his own origin was “barbarian”. Aeschinus, in his oration against Ktisiphon, calls Demosthenes “libelous”, because he is “barbarian” by his Scythe mother and only a “Greek” by language.

Macedonian King Alexander I, lover of Arts and friend of poet Pindar, participated in the 80th Olympiad of 460 BCE. He competed in the “Stadion” field event and was placed close second to the first runner. His participation marked not only the beginning of the involvement of Macedonians in the Olympics, but it also constituted the foundation of future Macedonian interaction with the other Greeks and, furthermore, had very far reaching effects on the future of Hellenism.

Macedonians, who participated in the Olympics at Olympia, were as follows:

· King Alexander I, in the 80th Olympics, in 460 BCE. He run the “Stadion” and was placed very close second.

· King Arhelaos Perdikas, competed in the 93rd Olympics, in 408 BCE and won at Delphi the race of the four-horse chariot.

· King Philip II was an Olympic champion three times. In the 106th Olympics, in 356 BCE, he won the race, riding his horse. In the 107th Olympics, in 352 BCE, he won the four-horse chariot race. In the 108th Olympics, in 348 BCE, he was the winner of the two colt chariot.

· Cliton run the Stadion in the 113rd Olympics, in 328 BCE.

· Damasias from Amphipolis won in the Stadion in the 115th Olympics, in 320 BCE.

· Lampos from Philippi, was proclaimed a winner in the four-horse chariot race in the 119th Olympics, in 304 BCE.

· Antigonos won in the Stadion race, in the 122nd Olympics, in 292 BCE and in the 123rd Olympics in 288 BCE.

· Seleucos won in the field-sports competition in the 128th Olympics in 268 BCE.

· During the 128th Olympics, in 268 BCE and in the 129th Olympics, in 264 BCE, a woman from Macedonia won the competition. Pausanias mentions that: “…it is said that the race of the two-colt chariot was won by a woman, named Velestihi from the seashores of Macedonia”.

 

Pausanias mentions the Philippeion in Olympia: “In the grove there is the Records Building and an edifice called Phippeion…Philip built it after the battle at Chaeroneia…there are statues of Philip, of Alexander and Amyntas…there are pieces that were made of ivory and gold carved by Leoharus, just like the statues of Olympia and Euridice”. Also Pausanias points out that various statues were made by order as oblations and he mentions that: “representing the Macedonians, the inhabitants of Dion, a city by the Macedonian Pieria mountain range, had a statue made, which portrays Apollo holding a deer”.

During the Vergina excavation a tripod was found, which is kept at the Museum of Thessaloniki, and carries the inscription: “I come from the Argos athletic competitions, the Heraia”. According to Archeology Professor Andronikos, the tripod belonged to the Macedonian King Alexander I and it was a family heirloom.

King Arhelaos I (413-399 BC) established in Dion magnificent athletic competitions every two years “the Olympian Dion”, which lasted nine days, as it corresponded to the nine Pierian Muses, originating from the Macedonian mountain range Pieria. During these events ancient tragedies were presented. Arhelaos I organized the Macedonian Army, structured a transportation system and transferred the Capital from Aiges to Pella. In his court lived the tragic poet Agathon, the epic poet Horilos, the dithyramb writer Timotheos, the tragic poet Melanipidis and the doctor and son of Hippocrates Thessalos. Tragedian Euripides composed his tragedies Arhelaos and Bachae right in Arhelaos’s court. Euripides died and was buried in Macedonia.

Three ancient Theaters were discovered in Macedonia; one is at Dion, dating back to the 5th century BCE; the second is at Vergina (Aegai) - 4th century BCE and the third at Philippi. Ancient plays used to be performed in these Theaters. At the Dion Theater, Euripides’ Bachae and Arhelaos were introduced for the first time. Some experts believe that Iphigeneia in Aulis was presented there. The theme of the play Arhelaos is associated with the migration of the Argive Timenidis, Prince of Macedonia and founder of the Royal House of Aegai. These tragedies, played in these Theaters, were written in the Greek language, since they were intended for Greek audience, the Macedonians.

Dion, the sacred place of Macedonians, is one of the largest (about 4 acres) and most archeologically significant districts of Greece, featuring multifarious bath areas, taking up about 1 acre, with tiled floors, marble bathtubs, complete plumbing system (led and clay pipes) and lavish colonnaded tiled halls. A fact that has been overlooked is that Dion was also the center of intellectual competitions and therefore the birth place of the cultural Olympics.

The “Hellenistic Era” is an enormous issue and it could be appropriately illuminated, only if Universities create chairs and research it fully. We could also become more knowledgeable of the influence King Alexander the Great had on Islam, which according to Dr. Constantine Romanos, is the missing link in the History of Civilization. All ancient authors refer to the impact of the Hellenistic cultural and intellectual thinking that was passed on by the Macedonians to the peoples of the Far East.

Plutarch mentions that: “All of Asia, civilized by Alexander the Great, was reading Homer and Euripides’ as well as Sophocles’ tragedies”. It is not by coincidence that the Koran refers to Alexander the Great as Prophet. Jews have adopted his name. Buddhists worshipped him as equal to God. Saint Vasileios the Great and Saint Nectarios promote Alexander and his deeds. Diodoros points out: “…the enemies were compelled by the victor to thrive”.