Μνημόσυνο για «Κασσάνδρες»…

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη, Γ.Γ. Δικτύου 21

12 Μαρτίου 2006
 

Αντίβαρο, Μάρτιος 2006 (αντιγραφή από την ιστοσελίδα του Δικτύου 21)

Πριν δύο χρόνια ακριβώς, όταν τέθηκε σε δημοψήφισμα το - αλήστου μνήμης – Σχέδιο Ανάν, οι υποστηρικτές του πρόβαλαν τέσσερις «θανάσιμους κινδύνους», αν δεν υπερψηφιστεί από τους Ελληνοκύπριους:

Πρώτον, ότι θα τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η ευρωπαϊκή ένταξη της Κύπρου. Δεύτερον, ότι θα χαθεί «η τελευταία ευκαιρία» επανένωσης της Κύπρου. Τρίτον, ότι αμέσως μετά θα υπάρξουν διεθνείς αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους και οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Τέταρτον, ότι θα απομονωθεί διεθνώς η Κυπριακή δημοκρατία…

Όμως, οι Ελληνοκύπριοι καταψήφισαν το Σχέδιο Ανάν πανηγυρικά. Και - ω του θαύματος - αμέσως διαψεύστηκαν οι τέσσερις «θανάσιμοι κίνδυνοι»: Η Κύπρος μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση «ως είχε». Την επομένη, όχι μόνο δεν «οριστικοποιήθηκε» η διχοτόμηση, αλλά άρχισε να καταρρέει η «πράσινη γραμμή»: Δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκυπρίων έκαναν αίτηση κι έλαβαν Ευρωπαϊκό διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ψευδοκράτος όχι μόνο δεν αναγνωρίστηκε από καμία ξένη κυβέρνηση, άλλα άρχισαν να το απορρίπτουν και οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι. Διότι, όταν ζητούν διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό ισοδυναμεί με απόρριψη του ψευδοκράτους από τον ίδιο τον πληθυσμό του.

Έκτοτε, η Κύπρος ανακάλυψε ότι έχει δύο ατού στα χέρια της:

-- Πρώτον, την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου Σύνδεσης Ευρώπης – Τουρκίας, που η ʼγκυρα δυσκολεύεται να εφαρμόσει, διότι ισοδυναμεί με αναγνώριση της Κύπρου από την ίδια την Τουρκία.

-- Δεύτερον, η προοπτική τουρκικής ένταξης πολώνει την Ευρώπη (όπου κυριαρχούν πλέον όσοι δεν θέλουν πλήρη ένταξη της Τουρκίας), όπως πολώνει και την ίδια την Τουρκία (όπου συγκρούεται μετωπικά το Κεμαλικό κατεστημένο με την κυβερνητική πλειοψηφία των Ισλαμιστών).

Στην απελπισία του ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιούλ, προσπάθησε να επαναφέρει το Σχέδιο Ανάν. Ο βρετανός ομόλογός του Τζάκ Στρό, τον στήριξε. Η Κύπρος και η Ελλάδα απέρριψαν την πρόταση. Και πάλι οι «Κασσάνδρες» στην Αθήνα προεξοφλούσαν «απομόνωση της Λευκωσίας». Και πάλι διαψεύστηκαν. Η πρωτοβουλία Γκιούλ-Στρό έπεσε στο κενό. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμία διάθεση, πλέον, να διευκολύνουν την Τουρκία. Συνέβη κι αυτό το παράδοξο: Σήμερα είναι η Βρετανία που βρίσκεται απομονωμένη μέσα στην Ευρώπη. Όχι η Κύπρος…

Έτσι ο Παπαδόπουλος κέρδισε «δύο στα δύο»: Και οι κοινοτικές επιδοτήσεις στους Τουρκοκυπρίους και ο κανονισμός εξωτερικού εμπορίου των κατεχομένων ρυθμίστηκαν υπό τον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης. Πράγμα που αποτελεί περαιτέρω αποδυνάμωση του ψευδοκράτους…

Ύστερα, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση Παπαδόπουλου – Ανάν, για πρώτη φορά από το 2004. Όχι μετά πάροδο «πολλών δεκαετιών» όπως προέβλεπαν οι «Κασσάνδρες». Μόλις δύο χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

Κι αποτέλεσε μια ακόμα δικαίωση του Τάσσου Παπαδόπουλου: Ο Ανάν δέχθηκε να αρχίσουν σε «εύθετο χρόνο» τεχνικού χαρακτήρα συνομιλίες για ζητήματα επανένωσης. Χωρίς χρονοδιαγράμματα. Χωρίς επιδιαιτησία. Και με το Σχέδιο Ανάν οριστικά στο χρονοντούλαπο. Ο Παπαδόπουλος κέρδισε όχι μόνο όλους τους τελευταίους γύρους. Κέρδισε και την παρτίδα…

Και το Κυπριακό, τι θα γίνει; Θα λυθεί όταν αποφασίσουν οι Τουρκοκύπριοι να προσχωρήσουν ως ισότιμοι πολίτες της Κυπριακής δημοκρατίας, χωρίς διζωνικές Συν-ομοσπονδίες κι άλλα πολιτειακά τερατουργήματα. Και θα το αποφασίσουν, όταν αντιληφθούν ότι η Τουρκία είναι βυθισμένη στην εσωτερική καθεστωτική της κρίση και δεν μπορεί πια να τους στηρίζει. Ενώ η Ευρώπη μπορεί να τους προσφέρει εγγυήσεις ισονομίας, ασφάλειας και ευημερίας, πολύ ανώτερες από αυτές που μπορούσε να τους προσφέρει η ?γκυρα.

Όπως επαν-ενώθηκε η Γερμανία το 1989, όταν οι Σοβιετικοί δεν μπορούσαν πια να στηρίζουν το ανατολικογερμανικό καθεστώς, λόγω της εσωτερικής τους κρίσης, και οι Ανατολικογερμανοί γκρέμισαν το τείχος και προσχώρησαν στην Γερμανική Δημοκρατία.

Το Κυπριακό δεν λύθηκε. Οι κίνδυνοι δεν εξέλειπαν. Αλλά ο χρόνος κυλά, πλέον, προς όφελός μας. Για πρώτη φορά. Κι αυτό συμβαίνει, όχι εξ αιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη. Αλλά επειδή η Κύπρος απέρριψε την πολιτική Σημίτη κι αρνήθηκε τις υποδείξεις του. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…