1^{ον) Τον φθινόπωρο του 2002 αν και η Κοινότητα υιοθέτησε την θέση «ένταξη ανεξαρτήτως λύσης» περιέργως δεν εκμεταλλευτήκαμε αυτή την δέσμευση:}

-Δεν δράσαμε έγκαιρα για να πειστεί ο ΟΗΕ και τα μέλη το Συμβουλίου Ασφαλείας ότι οι προτάσεις λύσης του κυπριακού θα έπρεπε να βρίσκονται σε συμβατότητα με την ιδιότητα της Κύπρου ως πλήρους μέλους της ΕΕ και παραλείψαμε να ζητήσουμε -όπως είχαμε κάθε δικαίωμα- να μην υποβληθεί σχέδιο που δεν θα πληροί αυτές τις προϋποθέσεις.

2ον) Το σχέδιο Αναν όχι μόνο συμβίβαζε πάγιες ελληνικές θέσεις όσον αφορά την αναίρεση των τετελεσμένων του 1974 αλλά επιπλέον πρότεινε ζητήματα που βρίσκονται σε αντίθεση με την κοινοτική έννομη τάξη. Γι’ αυτό:

- Το κυπριακό Εθνικό Συμβούλιο θεωρούσε εξαρχής το σχέδιο Αναν ως βάση διαπραγματεύσεων και όχι ως την τελική λύση (ακόμη και μετά τον καταναγκασμό μας στην Νέα Υόρκη να δεχθούμε τις συνομιλίες με επιδιαιτησία του ΓΓ αυτό λέγεται κατά κόρον)

- Ανώτατα στελέχη της ελλαδικής διπλωματίας αν και διέπραξαν ακόμη ένα ολέθριο λάθος το 2002-3 όταν δήλωναν ότι το σχέδιο Αναν αποτελεί «ιστορική ευκαιρία», αντιφατικά -και με καθυστέρηση δύο ετών (σε σχέση με την κυπριακή πολιτική ηγεσία που δήλωνε ότι το σχέδιο Αναν αποτελεί βάση διαπραγματεύσεων και όχι τελικής λύσης)- δήλωναν το 2004 (Γ. Παπανδρέου στις 6.2.2002 βλ. και Κυβερνητικό πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ) ότι το σχέδιο Αναν θα πρέπει να αλλάξει: «…συνομιλίες στη βάση του σχεδίου Αναν που θα είναι σύμφωνη με τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συμβατή με τις ευρωπαϊκές αρχές και το κοινοτικό κεκτημένο». ΑΥΤΗ Η ΘΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΛΑΘΟΥΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΈΛΕΓΑΝ (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ) ΤΟ 2002-3.

3ον) Το σχέδιο Αναν όπως τελικά διαμορφώνεται στις συνομιλίες της Λευκωσίας τον Φεβρουάριο-Μάρτιο 2004 (τουρκική αδιαλλαξία και οριστικοποίησή του στην βάση των αρχικών και απαράδεκτων για την ελληνική πλευρά αρχικών του προτάσεων) οδηγεί σε αποφάσεις που θα παγιδεύσουν τους ελληνοκύπριους, τους έλληνες και τους ευρωπαίους:

- Παγιώνει-νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της βίας του 2004.

- Εγκαθιδρύει ένα μη βιώσιμο-μη λειτουργικό κρατίδιο. Ενδεικτικά, οι συζητήσεις αυτή τη στιγμή εστιάζονται στο κατά πόσο οι ξένοι δικαστές που θα αποφασίζουν όταν οι κοινότητες διαφωνούν -δηλαδή πάντα αφού το ανανικό κράτος θα διχάζει τους θεσμούς σ’ εθνική βάση απαιτώντας ομοφωνία σ’ όλα σχεδόν τα ζητήματα- θα είναι … Ευρωπαίοι ή … ισλαμιστές όπως ζητά ο Ντεκτάς.

- Καθιστά την Τουρκία παντοτινό επιδιαιτητή της εσωτερικής συνταγματικής τάξης και παντοτινό επόπτη της εξωτερικής πολιτικής (δηλαδή, τόσο με συνταγματικές ρήτρες όσο και με «εγγυητικές» ρυθμίσεις καταργεί παντοτινά την κυπριακή λαϊκή κυριαρχία).

- Συνδέει την οριστικοποίηση πολλών λειτουργιών του κυπριακού κράτους με την τουρκική ένταξη. Για παράδειγμα, 1) η Κύπρος είναι συνταγματικά δεσμευμένη να υποστηρίξει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, 2) οι τούρκοι απαιτούν να μην αποχωρήσουν τα στρατεύματά τους από το νησί πριν ενταχθεί η Τουρκία στην ΕΕ και 3) ζητούν να εξαιρεθούν οι βασικές αρχές του κοινοτικού κεκτημένου (περιουσίας, εγκατάστασης, διακίνησης κτλ) και να ενσωματωθούν αυτές οι εξαιρέσεις στην κοινοτική έννομη τάξη.

- Δηλαδή, αντί η ένταξη να διαμορφώσει την λύση καταντήσαμε να επιβάλλεται η διχοτόμηση και να ενσωματώνεται η διχοτόμηση ως εξαίρεση στην κοινοτική έννομη τάξη. Εν ολίγοις, επιβάλλεται «ευρωδιχοτόμηση» ενώ ανενδοίαστα και ψηφοθηρικά κάποιοι μιλούν για επιτυχία που θα φέρει την ειρήνη …

 

3ον) Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ενώ στον ελληνικό δημόσιο διάλογο επικρατεί ο ανορθολογισμός, η άγνοια και η πολιτική πλάνη, η ʼγκυρα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΜΙΑΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ-ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ, την επομένη της (μαύρης) λύσης-διχοτόμησης που θα νομιμοποιεί την εισβολή του 1974, η Τουρκία αποδεσμεύεται όσον αφορά τις σχέσεις της με την ΕΕ:

-Η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη χωρίς όρους και προϋποθέσεις θα εγκλωβίσει όχι μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και την ΕΕ σε αδιέξοδα μακρόχρονα ανατολίτικα παζάρια στο πλαίσιο των οποίων Λονδίνο και Ουάσινγκτον σε συμμαχία με την ʼγκυρα θα προσαρμόζουν την διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στα πάγια ευρωατλαντικά πρότυπα και θα αποδυναμώνουν διαρκώς τον πολιτικό χαρακτήρα της ΕΕ.

-Η Ελλάδα θα καταντήσει έτσι χειροκροτητής όχι μόνο της ματαίωσης των στόχων επίλυσης του κυπριακού αλλά και αμέτοχος παρατηρητής της βρετανικής στρατηγικής που σκοπό έχει να αλλάξει τον μεταπολεμικό πολιτικό χάρτη της Ευρώπης.

-Η Τουρκία θα έχει πλέον την δυνατότητα χρησιμοποιεί τα ζητήματα της Κύπρου (τριβές, κωλυσιεργίες στην λειτουργία του κράτους, συγκρούσεις) για να κάνει διπλωματικούς και στρατιωτικούς καταναγκασμούς. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στις 17.2.2004 ο οποίος από τώρα δίνει το στίγμα της τουρκικής στρατηγικής: «πολλά σημεία του σχεδίου Ανάν θα είναι αδύνατο να λειτουργήσουν μέχρι να ενταχθεί η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Καταληκτικά: Αντί να δοθεί διπλωματική μάχη για να εκμεταλλευτούμε την απόφαση της ΕΕ να εντάξει την Κύπρο «ανεξαρτήτως λύσης» και να επιτύχουμε την διαμόρφωση βιώσιμης-λειτουργικής και συμβατής με την κοινοτική έννομη τάξη λύσης, αδρανήσαμε, αφήσαμε ξένες δυνάμεις (και κυρίως την βρετανική διπλωματία) να διαμορφώσουν το πλαίσιο μιας μη βιώσιμης λύσης και αφήσαμε τον ΟΗΕ να καταγράφει ή και προτείνει μη βιώσιμες λύσεις που τώρα ακάθεκτα οδηγούν στην αποδοχή των τετελεσμένων, στην διχοτόμηση και στην υποθήκευση των μελλοντικών επιλογών. Ακόμη πιο σημαντικό, χωρίς την παραμικρή υποχώρηση αποδεσμεύουν την Τουρκία από κάθε υποχρέωση και παγιδεύουν την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη στο διπλωματικό παιχνίδι ένταξής της στην ΕΕ με σκοπό την πολιτική αποδυνάμωση της ΕΕ ή και την διάλυσή της για να προσαρμοστεί, με εργαλείο τις τουρκικές αξιώσεις, η ευρωπαϊκή πολιτική στον ατλαντικό στρατηγικό σχεδιασμό. Στην διαδικασία αυτή η Ελλάδα παγιδεύεται, η Κύπρος καταστέλλεται και η Ευρώπη εν δυνάμει αποδυναμώνεται. Το γεγονός ότι εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας αυτές οι καταστροφικές εξελίξεις αφήνονται να εμφανίζονται ως «επιτυχίες» είναι και ο δείκτης της παρακμής του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα.

-Δηλώσεις Τούρκων ηγετών για κοινοτικό κεκτημένο, λύση, ένταξή τους κτλ

-Κείμενο ομογένειας για την λύση του κυπριακού και την μη λειτουργικότητα του σχεδίου Αναν όπως διαμορφώνεται.

-Θέσεις-επιφυλάξεις και φόβοι κυπρίων ηγετών τις τελευταίες ημέρες

-Δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τον κυπριακό λαό ως αρνητικό στο σχέδιο Αναν σε ποσοστά πέραν του 60/%