Κοσσυφοπέδιο: Η νομιμοποίηση της βίας και του εθνικισμού Φάνης Μαλκίδης Διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και είναι συγγραφέας του βιβλίου «Όψεις του αλβανικού εθνικού ζητήματος» Αντίβαρο, Φεβρουάριος 2008 Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου  από το τοπικό  κοινοβούλιο την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου την οποία  ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός  και πρώην αρχηγός του UCK  Χασίμ Θάτσι, φέρνει προς των ευθυνών  του, όλο το φάσμα της άσκησης εξουσίας της διεθνούς κοινότητας και των χωρών της Βαλκανικής.  Οι δηλώσεις των αλβανών της σερβικής επαρχίας, «από αυτήν τη στιγμή, το Κόσοβο άλλαξε πολιτική θέση, είμαστε εφεξής ένα ανεξάρτητο, ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος» (πρόεδρος του κοινοβουλίου Τζάκουπ Κρασνίκι), «Το κλείσιμο ενός κεφαλαίου στην ιστορία του Κοσόβου και το άνοιγμα ενός άλλου το Κόσοβο θα επιταχύνει την ενταξιακή του διαδικασία στις ευρωατλαντικές δομές, με τη στήριξη των διεθνών του συμμάχων, που, όπως τόνισε, βοήθησαν στο να γίνει πραγματικότητα η σημερινή ημέρα, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας» (πρόεδρος της χώρας Φατμίρ  Σεϊντίου), δηλώνουν την ανηθικότητα και τις απαράδεκτες πολιτικές κινήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν την αλβανική διαπίστωση «ku este fejia este spatha» (εκεί όπου είναι το σπαθί, εκεί είναι και η πίστη). Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπέδιου, θα είναι με αυτόν που έχει σήμερα τη δύναμη (όπως ήταν  στο παρελθόν με τους  τοπικά και παγκόσμια κατά καιρούς ισχυρούς, Ιταλούς,  Γερμανούς,  Σοβιετικούς .) Η πολιτική η οποία νομιμοποιεί τη βία ως μέσο για την επίλυση των διαφορών φαίνεται ότι αρχίζει να αποτελεί ντε φάκτο κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και ντε γιούρε με την αναμενόμενη αναγνώριση αρχικώς από τις ΗΠΑ και στη συνέχεια από τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.     Δηλώσεις όπως  «τα σημερινά γεγονότα... αποτελούν την κατάληξη μιας διαδικασίας, η οποία εξάντλησε όλα τα περιθώρια στην αναζήτηση μιας έκβασης που θα ήταν προϊόν διαπραγματεύσεων» ( Συμβούλιο  Ασφαλείας του ΟΗΕ),  «Καλώ όλες τις πλευρές να επαναβεβαιώσουν και να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για αποχή από πράξεις ή δηλώσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ειρήνη στο Κόσοβο ή στην περιοχή» ( γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν), προφανώς απευθύνονται σε μη εχέφρονες και κυρίως μη νοήμονες ανθρώπους. Εκτός από το δεδομένο ότι παρακάμφθηκε για ακόμη μία φορά ο ΟΗΕ, προκειμένου  να επιλυθεί το ζήτημα, όπως άλλωστε παρακάμφθηκε και το 1999, όταν ο στρατός επενέβη για «ανθρωπιστικούς λόγους», η μονομερής ανακήρυξη δημιουργεί ένα προηγούμενο, στον τομέα της ηθικής και των διεθνών σχέσεων, που οδηγεί δεκάδες χρόνια πίσω τον πλανήτη. Επίσης, η  ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου δημιουργεί θέματα, που αφορούν άμεσα τους αλβανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια και τα κράτη τα οποία ενισχύουν τον εθνικισμό και φυσικά τη βία ως μέσο προώθησης των όποιων προβλημάτων υπάρχουν στο εσωτερικό ενός κράτους της περιοχής. Η κίνηση του αλβανικού εθνικιστικού παράγοντα που υποκριτικά δηλώνει «ότι δεν πάει άλλο», «ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο την καταπίεση», «ότι η μόνη λύση είναι η ανεξαρτησία», ενισχύει δυνάμεις,  αφενός μεν στην Αλβανία ( «Η 17η Φεβρουαρίου είναι η ημέρα της αναγέννησης του Κοσόβου έπειτα από τόσες θυσίες όλων αυτών που πολέμησαν για να υπερασπιστούν την τιμή και την αξιοπρέπεια του έθνους», Σαλή  Μπερίσα)  και την πΓΔΜ (το 35% του αλβανικού πληθυσμού συγκυβερνά). Αφετέρου  τα κινήματα συμπαράστασης στους «καταπιεσμένους» ενισχύονται θεσμικά και οικονομικά, εμμέσως ή αμέσως, ενώ  στα υπόλοιπα κράτη της Βαλκανικής, τα αιτήματα για αυτονόητα δικαιώματα στην σημερινή Ευρώπη, συναντούν τον αλβανικό εθνικισμό που επιδιώκει και τελικώς το πράττει αλλαγές συνόρων. Φυσικά  η Ελλάδα με το ένα εκατομμύριο Αλβανούς πολίτες  είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, που θα θελήσουν  να το εκμεταλλευθούν οι εθνικιστικές δυνάμεις στην Αλβανία και αλλού, οι οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύουν το ζήτημα των Τσάμηδων και της Τσαμουριάς (διεκδίκηση περιουσιών και εδαφών μέχρι την Πρέβεζα!). Το σίγουρο είναι ότι  το κουτί της Βαλκανικής Πανδώρας άνοιξε και οι εξελίξεις θα είναι ανάλογες του περιεχομένου του.   Ο Φάνης Μαλκίδης διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και είναι συγγραφέας του βιβλίου «Όψεις του αλβανικού εθνικού ζητήματος»