ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Του Κωνσταντίνου Χολέβα
Μέλος του Δικτύου 21
Τί γίνεται τό Μακεδονικό ζήτημα? Το λησμονήσαμε, όπως κάποιοι προέβλεψαν και όπως ίσως κάποιοι θα ήθελαν? Σε ποιά κατάσταση βρίσκεται το γειτονικό μας κράτος , τό οποίο διεκδικεί μέρος της Ιστορίας , του πολιτισμού και των εδαφών της Μακεδονίας μας ? Ενδιαφέροντα ερωτήματα , που δυστυχώς δέν τίθενται δημοσίως. Και όμως το θέμα παραμένει σοβαρό και οι εξελίξεις στήν Βαλκανική γειτονιά μας το επηρεάζουν πολλαπλώς.
Τόν Σεπτέμβριο του 1995 η τότε Κυβέρνησις του Ανδρέα Παπανδρέου υπέγραψε τήν ¨Ενδιάμεση Συμφωνία¨ Αθηνών – Σκοπίων εδεσμέυθη να σταματήσει κάθε προπαγάνδα σχετική με εδάφη και ¨μακεδονικές ¨μειονότητες Αρχαίων Μακεδόνων , δηλαδή τόν Ήλιο της Βεργίνας. Η διάρκεια της συμφωνίας αυτής λήγει το 2002 και ώς τότε πρέπει να έχει ρύθμισθή οριστικά το ζήτημα της ονομασίας του νέου αυτού κράτους. Από τόν Σεπτέμβριο του 1995 η μέν ελληνική πλευρά κάνει τα πάντα για να βοηθήσει πολιτικά και οικονομικά τα Σκόπια , η δέ σκοπιανή πλευρά και σε επίσημο και σε ανεπίσημο επίπεδο κάνει τα πάντα για να δείξει ότι εμμένει στις απαράδεκτες θέσεις της.
Συγκεκριμένα ο Ήλιος της Βεργίνας έφυγε μέν από την σημαία , χρησιμοποιείται όμως στό INTERNET από το Υπουργείο Πληροφοριών των Σκοπίων , η προπαγάνδα περί ¨μακεδονικής ¨μειονότητος – που δήθεν καταπιέζεται στην Ελλάδα – συνεχίζεται ποικιλοοτρόπως , έλληνικές επιχειρήσεις εμποδίζονται με διάφορα προσχήματα, οι δέ ταλαίπωροι και ξεχασμένοι Έλληνες του Μοναστηρίου , της Γευγελής , της Ρέσνας , της Στρώμνιτσάς κ.α καταπιέζονται και τρομοκρατούνται. Ώς επιστέγασμα έρχεται το γεγονός της συστηματικής καταστροφής ελληνικών επιγραφών σε ναούς και μοναστήρια της περιοχής ώστε να αλλοιωθούν οι ιστορικες μαρτυρίες και να στηριχθούν τα μετέωρα επιχειρήματα του κατασκευασμένου ¨μακεδονικού Έθνους.
Παρά την αδράνεια που έχει επιδείξει κατά τά τελευταία χρόνια η ελληνική Εξωτερική Πολιτική , οι σημερινές εξελίξεις εντός και πέριξ του προβληματικού κρατιδίου δημιουργούν νέες ευκαιρίες πιέσεως προς την Σκοπιανή ηγεσία , αρκεί να θελήσουμε να τις αξιοποιήσουμε. Τα γεγονότα του Κοσσυφοιπεδίου έχουν αποθρασύνει τον αλβανικό εθνικισμό, ο οποίος διεκδικεί το εν τρίτον περίπου του κράτους των ψευδομακεδόνων , και μάλιστα τις δυτικές περιοχές όπου ζή κυρίως το πολυάριθμο αλβανικό στοιχείο.Πολλοί ένοπλοι του διαβόητου ¨Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού ¨έχουν μεταφέρει την βάση τους στις δυτικές επαρχίες των Σκοπίων με επίκεντρο το Τέτοβο. Καθημερινώς σχεδόν διεξάγονται ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Αλβανών ενόπλων και Σλάβων αστυνομικών , ενώ πολύ συχνά η Αστυνομία ανακαλύπτει αλβανικά οπλοστάσια. Δεδομένου δέ ότι η νέα Κυβέρνηση των ΗΠΑ σχεδιάζει να αποσύρει μέρος των Αμερικανικών δυνάμεων από τα Βαλκάνια , η σλαβική χριστιανική πλειοψηφία των Σκοπίων αισθάνεται καθημερινώς μεγαλύτερο τον κίνδυνο των αλβανικών αποσχιστικών διαθέσεων.
Δέν είναι , όμως , μόνον αυτό. Άν κινηθούν απειλητικά οι Αλβανοί τότε δέν αποκλείεται να ενδιαφερθεί η Βουλγαρία για τους ¨Μακεδόνες ¨, τους οποίους επισήμως θεωρεί Βουλγάρους. Δηλαδή τα Σκόπια κινδυνέυουν να διαμελισθούν μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας και το ενδεχόμενο αυτό δέν αποτελεί αποκύημα ελληνικής φαντασίας , αλλά γράφεται σε αναλύσεις εγκύρων ξένων δημοσιογράφων και επιστημόνων. Κάτι τέτοιο , άλλωστε, προέβλεψε προ ολίγων μηνών και ο γιός του πρώην Προέδρου των Σκοπίων , του Κίρο Γκλιγκόρωφ. Η Βουλγαρική εμπλοκή γίνεται ολοένα και εμφανέστερα όχι μόνο με δηλώσεις και κείμενα ( ίδε πρό τριών ετών το Εθνικό Δόγμα της Βουλγαρίας ) , αλλά και με ενέργειες . Περί τα τέλη Οκτωμβρίου 2000 ιδρύθηκε στα Σκόπια η φιλοβουλγαρική οργάνωση ¨Ρατκο ¨ , τα μέλη της οποίας αρνούνται την ύπαρξη ¨Μακεδονικού Έθνους ¨. Στην πρώτη εκδήλωση παρέστη και ο Πρέσβυς της Βουλγαρίας , για να υπογραμμίσει προφανώς της άποψη ότι το σλαβικό στοιχείο των Σκοπίων πρέπει να ενταχθή – ή να επανενταχθή – στην βουλγαρική εθνική ταυτότητα. Η όλη σύγχυση είναι ανάγλυφη και στην συζήτηση της επικαιρότητος. Ολος ο τύπος των Σκοπίων βοά για το σκάνδαλο της παρακολουθήσεως κρατικών τηλεφώνων και ορισμένες σκοπιανές εφημερίδες καταγγέλουν ώς υπεύθυνες τις Κυβέρνησεις Αλβανίας και Βουλγαρίας.
Τα γεγονότα δείχνουν σαφώς ότι οι κρατούντες στα Σκόπια αισθάνονται τρομερή ανασφάλεια για το άμεσο μέλλον. Άν πιεσθούν καταλλήλως είναι πολύ πιθανόν να υποχωρήσουν στο θέμα του ονόματος , αφού άλλωστε ξέρουν ότι στην δύσκολη στιγμή μόνον στήν Ελλάδα μπορούν να βασισθούν. Μία χαρακτηριστική ένδειξη αυτών των διαθέσεων έδειξαν οι ηγέτες της Σχισματικής από το 1967 ¨Ορθοδόξου Μακεδονικής Εκκλησίας ¨, οι οποίοι κατόπιν καταλλήλων χειρισμών του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου εδέχθησαν να επανέλθουν στην κανονική τάξη και να ονομασθούν ¨Αρχιεπισκοπή Αχριδών και Σκοπίων ¨. Βεβαίως η εκκλησιαστική πλευρά του ζητήματος πρέπει να βρή την τελική λύση της σε συνεννόηση με την Εκκλησία της Σερβίας , από την οποία απεκόπησαν οι 3 Μητροπόλεις της περιοχής Σκοπίων. Το γεγονός πάντως παραμένει ότι οι Σκοπιανοί Ιεράρχες δέχθηκαν να εγκαταλείψουν το όνομα ¨Εκκλησία της Μακεδονίας ¨. Η ελληνική εκκλησιαστική διπλωματία τα κατάφερε καλύτερα από της αντίστοιχη κρατική, η οποία αδρανεί επικινδύνως και χάνει ευκαιρίες στην νέα αυτή φάση του Μακεδονικού ζητήματος.