|
Ο Σμυρνιός
Μαίρη Σακελλαροπούλου
Αντίβαρο, Φεβρουάριος 2007
Τα μάτια του εβένινες γροθιές
κατάμαυροι ολόσκοτοι καθρέφτες
που φέγγουν μες σε θάλασσες βαθιές
μονάχοι, αλυσόδετοι ερέτες.
Οι ρίζες του χαμένες στους αιώνες
σε χώματα ζωοφόρα και ιερά
που μίσθαρνοι κι απάτριδες προδότες
τα χάρισαν, τα λένε τουρκικά...
Στα 80 του ακούει ένα τσογλάνι
που λέει ότι είναι ιστορικός
να χύνει όλο θράσος το μελάνι...
«Τη Σμύρνη δεν την έκαψαν οι τσέτες!!
Την κάψαν μοναχοί τους οι Ρωμιοί!!!»
Το λέει και δεν πέφτουνε κοτρώνες.
Το λέει και δεν ντρέπεται στιγμή!!!
.............................
.....Θυμάται τον πατέρα του να κλαίει,
για χρόνια, ώς το τέλος, να θρηνεί.
...Εκείνος τόσο δά μικρό παιδάκι.....
κι εκείνη, η μεγάλη του αδελφή..
...έτρεχαν... έτρεχαν... έτρεχαν........
Ανάσαιναν κοφτά κι ούτε μιλούσαν,
τα πόδια τους δεν πάταγαν στη γή.
Η Λένη, λες σκιά, ακολουθούσε
σαν να τανε λαφάκι.... Σιωπηλή
Τα μάτια του αδάκρυτα πηγάδια,
που μέσα τους πετούσε τη ζωή,
που έκλεβαν και πίστωναν την φρίκη
σε τράπεζες που ο θάνατος τις κλειεί
...Την ένοιωσε σα κούκλα να την σέρνει
Εστάθηκε..., την πήρε αγκαλιά
Στο στήθος της το αίμα αργοκυλάει
Σταλίτσες από κόκκινη ροδιά
Χλωμό το πρόσωπό της σα κεράκι
την σφίγγει και σπαράζει γοερά
-Λενίτσα μου!!!!
......
Διαβάζει το βιβλίο του Ανδρέα
Μ οργή από μπροστά του το πετά...
Η Σμύρνη ήταν- Λέει - το Λιμάνι
που οι Έλληνες στριμώχτηκαν πολύ!
Να φύγουν προσπαθώντας, πατηθήκαν
Και πέσανε στην θάλασσα, οι τρελλοί!!
Το ξέρει... Ο εγγονός του θα νομίζει
τις μέρες της Σφαγής σαν ναν αυτή,
που πέρσι στριμωχτήκαν στο λιμάνι
κι εφώναζε η μαμά του με οργή :
«Δεν έρχεται και κείνο το καράβι
Που είναι η «Δημητρούλα» και αργεί;»
-Αυτό εγώ δεν το αντέχω!!
Χτυπάει το τραπέζι δυνατά.
-Όποιος το θέλει αυτό το αίσχος
Εκεί ΄ναι! Στα δικά του τα παιδιά!
-Απαλλαγή ζητείστε από το τέρας
που κάνει τα παιδιά σας ορφανά,
κλαδιά ενός δέντρου χωρίς ρίζα
ΚακόΜοιρα, στον άνεμο φτερά!
Είναι η δικιά μου προσφορά στο θέμα του βιβλίου της 6ης Δημοτικού
Από την πρώτη μέρα, την 1η Δεκεμβρίου 2006
ΟΙΑΧ
Κατά κόσμον Μαίρη Σακελλαροπούλου
Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε μονοτονικό. Διαβάστε την πολυτονική του έκδοση.
|
